Na przedmieściu

[Marcin Sztelak]

Gwoździe należy wbijać w nabożnym skupieniu,
szarpać ciało pod postacią
igrzysk.
Oby nie brakło na wino – rozgrzesza jak nikt inny.

Bezimienne dzieci żebrzą o łaskę chleba i snu
w pościeli. Jałmużna i siedem uczynków względem
nagrody i kary.

A starsza pani w sklepie mówiła że dobry człowiek,
na dziwki chadza tylko raz w tygodniu,
nigdy nie bywa pijany przed południem.

Podobno prawowierny umieszcza symbol wszędzie,
w burdelu, synagodze, meczecie
i piekle.

Serce rośnie, jak grzyby po deszczu.

[Alek Osiński]

Gwoździe należy wbijać w nabożnym skupieniu,
szarpać ciało pod postacią
igrzysk.

Coś mi tu nie gra, bo jeśli nabożne skupienie, to skąd szarpanie tego ciała?

Podobno prawowierny umieszcza symbol wszędzie,
w burdelu, synagodze, meczecie
i piekle.

Serce rośnie, jak grzyby po deszczu.

A to dla mnie ekstra, chyba spacerujesz dużo po Ogrodach,
bo widzę jakiś poplon grzybny

[Marcin Sztelak]

co do tego szarpania ciała w nabożnym skupieniu jest to niedokładny cytat(dokładnie nie pamiętam więc uznałem że można uznać za parafrazę - oczywiście przy zachowaniu idei przewodniej) z zachowanych w jednym dziełku późnośredniowieczny wytycznych dla kata wykonującego swe usługi dla inkwizycji kościoła katolickiego.
Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

wytycznych dla kata wykonującego swe usługi dla inkwizycji kościoła katolickiego

No, jak dla kata, to rozumiem...

[Gloinnen]

A starsza pani w sklepie mówiła że dobry człowiek,
na dziwki chadza tylko raz w tygodniu,
nigdy nie bywa pijany przed południem.

Podobno prawowierny umieszcza symbol wszędzie,
w burdelu, synagodze, meczecie
i piekle.

Ja zastanowiłabym się nad zróżnicowaniem tych dwóch strof. I w jednej, i w drugiej występuje pewien rodzaj generalizacji, warto pokazać ją unikając tej samej konstrukcji.

Widziałabym tu chętnie zamianę na liczbę mnogą.

"Podobno prawowierni umieszczą symbol wszędzie,
w burdelu, synagodze, meczecie
i piekle."

Przy okazji liczba mnoga chyba lepiej oddaje swoistą histerię zbiorową, owczy pęd, nawiązanie do masowości pewnych praktyk (bo w końcu symbol wieszany jest dla tłuszczy...)

W tym wierszu dostrzegłam skontrastowania dwóch rzeczywistości (może nie pierwszoplanowe, ale czytelne). Z jednej strony - faryzeizm (wieszanie symboli), jakże przy okazji pełen hipokryzji i relatywizmu moralnego, z drugiej - prawdziwy tragizm (żebrzące dzieci).

Zastanawiam się nad jednym pytaniem - choć nie wiem, czy ktoś mi odpowie: czy dobro czynione z egoizmu, obłudy, dla czystości sumienia jedynie albo dla poklasku, ma jaką wartość? (jak chociażby ta jałmużna) Czy cel uświęca środki ( i rzeczywiste intencje?)

Pozdrawiam,


Glo.

[Withkacy]

Do mnie osobiście dotarł jak jest. Kolejny dobry wiersz.

[nicki2222]

/A starsza pani w sklepie mówiła że dobry człowiek,
na dziwki chadza tylko raz w tygodniu,
nigdy nie bywa pijany przed południem./, panie w sklepie zawsze mają, to do siebie, że wiedzą lepiej:) Pozdrawiam