eklipsa

[ks-hp]

nie potrafię zaczynać od podbrzusza, stale za twardo.
zrywam łuski; przylgnęły do mnie jak koszula.

gdybyś zmieniał trajektorie, poszedłbym. jedna,
cała w lodzie, płynie zbyt regularnie. wychowałem się
na spłaszczonych stożkach wulkanów, egidach. to zupełnie inna
planeta, ten sam układ, ale nigdy nie podróżujesz tak daleko.
trzeba się wspinać, wtaczać, chwytać. w dole rozpozatarte sztosy.

dzisiaj niebo rybiobiałe, szarpie ścięgna chmur;
kawałek po kawałku horyzont
odrywa się od powierzchni oka i widzę tylko
mozaikę, w końcu odbarwione
światło. dlaczego zamieszkałeś w samym czubku góry?

wszyscy jesteśmy dejanirami.



/21 XI 2011

[Alek Osiński]

gdybyś zmieniał trajektorie, poszedłbym. jedna
cała w lodzie płynie zbyt regularnie. wychowałem się
na spłaszczonych stożkach wulkanów, egidach. to zupełnie inna
planeta, ten sam układ, ale nigdy nie podróżujesz tak daleko.

mam wątpliwość co do przejścia między grugim i trzecim zdaniem
te części wydają mi się jakby były z innych historii

rozpozatarte

tu masz chyba literówkę

wszyscy jesteśmy dejanirami.

hmmm...czy puenta nie jest zbyt oderwana znaczeniowo od wiersza?

Pozdrawiam

[Miladora]

przylgnęły do mnie jak koszula.

wszyscy jesteśmy dejanirami.

W tym układzie nie jest zbyt oderwana znaczeniowo od wiersza, Aluś.

- gdybyś zmieniał trajektorie, poszedłbym. jedna(,)
cała w lodzie(,) płynie zbyt regularnie.

- rozpozatarte sztosy. - też chciałam o to zapytać.

- jego
podbrzusze sinieje. - wpada mi na to górne "podbrzusze".
Może wystarczy bez tego powtórzenia, skoro masz "rybiobiałe" i to daje już pojęcia o tym obrazie?

Niepokojący wiersz, Hipek.
Ale gdzieś tam w środku nieźle go czuję.

Zdrowie

[Gloinnen]

dzisiaj niebo rybiobiałe, szarpie ścięgna chmur;
kawałek po kawałku horyzont
odrywa się od powierzchni oka i widzę tylko
mozaikę, w końcu odbarwione
światło. dlaczego zamieszkałeś w samym czubku góry?

Ten fragment najbardziej mi się podoba, ciąg obrazów bardzo plastycznych, które bardzo zmyślnie się przeplatają i wyłaniają jeden z drugiego, płynnie, bez zatrzymania.

Druga strofa dla mnie trochę za bardzo "kostropata", to znaczy - ciężko jest mi niektóre elementy połączyć. Rozumiem, że Twoje wizje zazwyczaj zahaczają o deliryczny surrealizm, ale jednak tutaj dla mnie zbyt "kosmiczny"...

Pozdrawiam,


Glo.

[Leonard Kern]

Bardzo mi się podoba puenta.