Mene i inne słówka

[Marcin Sztelak]

W chwilach wolnych od fizjologicznego
rozważania zagadek bytu
mimochodem przeglądam „Podręcznik akwizytora
w stu tysiącach prostych kroków”.

Pierwszy, drugi i dalej do nieskończoności,
zbiegu ulic, perspektyw.
Ewentualnie ostatecznego zdarcia zelówek.

Wszystko policzone, zważone, podzielone
jednak opętańczo tęsknię
za snami.
Pełnymi pięknych kobiet,
których nigdy nie zaciągnę do łóżka.

Ba, nawet nie pocałuję.
W usta.
Aż chciałoby się powiedzieć – weź mnie od nowa.
Stwórz.

Mimo wszystko milczę,
czeka droga, ludowe bajdy, sentencje.
I wszystko to czego nie chcemy wiedzieć.

Lub tylko ja nie chcę.

[Sede Vacante]

Sschematy postępowania, ogólno przyjęte normy, poprawność systemowa, społeczna, regulaminowość życia - zabija piękno marzeń, nawet tak bardzo szalonych, bo stajemy się "kalkulatorami" własnych poczynań, rozsądnymi do bólu analizatorami dopuszczającymi tylko to, czego można dotknąć.
To wziąłem z tego wiersza dla siebie.
Osamotniony w chęci napawania się urokami nieprzewidywalności, losu, którego nie trzeba przeliczać na cyferki, daty i istotne zdarzenia.

A całkiem z boku - kobiety, których nigdy nie zaciągniemy do łóżka, le nie przeszkadza nam to o nich marzyć;)))
Och, skąd ja to znam;)

Bardzo niezmarnowana chwila, czytając, dziękuję

[atoja]

bo klatki są po to aby je rozrywać
przemawia Twój niby utrzymany w łagodnym tonie lecz tak naprawdę pełen buntu wiersz

[Alek Osiński]

Mimo wszystko milczę,
czeka droga, ludowe bajdy, sentencje.
I wszystko to czego nie chcemy wiedzieć.

Lub tylko ja nie chcę.

Duża dawka rozumnego sceptycyzmu, najbardziej końcówka.
Dobry wiersz.

Pozdrawiam