Iskra

[Toyer]

Od iskry wszystko się zaczęło
to ona nadzieje mi dała
na lepsze życie

rozgrzała mą dusze
do granic czerwoności
nie okazała mi jednak litości
spaliła cały mój świat
pozostał tylko róży kwiat
którego woni już nie poczuje
kolcem się nie ukuje
nikomu go nie podaruje
już nic nie czuję
ogień gaśnie
a wraz z nim resztka mego ja

może za sto lat
ktoś na mym grobie
zostawi róży kwiat

pośród wody szumu,
ptaków śpiewu
pochyli się nade mną
i zapali skromny znicz

wszystko zaczęło się
od iskry
która rozświetla teraz
szklany dzban

[Alek Osiński]

spaliła cały mój świat
pozostał tylko róży kwiat
którego woni już nie poczuje
kolcem się nie ukuje
nikomu go nie podaruje
już nic nie czuję

Jeśli pisze się czuję to myślę, że warto dla konsekwencji
pododawać ogonki innym wyrazom: podaruję, poczuję i mam wrażenie, że ukłuję,
bo ukuć to raczej znaczy wykuć coś z metalu. Inwersje, rymy - nad tym warto popracować...


Tym razem wiersz nie rozpalił we mnie iskry...

Pozdrawiam

[SamoZuo]

Mnie koncepcja sie podoba,
tylko te rymy... Niepotrzebne!

Pozdrawiam