W ostateczności nie musimy być

[Marcin Sztelak]

Naznaczyłaś wszystkie miejsca nieobecnością,
słowa pomiędzy nami leżą krzyżem.
Bo nie ma o czym milczeć kiedy cisza
spada kaskadą przez niedomknięte palce.

Klasyczna rozmowa z czerwoną łuną miasta w tle.
Wszystkie zapachy świata w pigułce szklanki
do połowy pustej. I wiersze odchodzące
w niebyt znacznie głębszy niż szuflady biurka.

To miał być dobry tydzień na cuda
a tymczasem nie wiemy co nas jeszcze czeka.
Oprócz lekarza ostatniego kontaktu, mdłych
kwiatów i zgrzytu zamykanego słońca.

Zupełnie jak w marnym filmie z kiepską obsadą.
Kinematografia klasy iks - igrek.

[Alek Osiński]

Podoba mi się puenta i poprzedzająca strofa. W pierwszych dwóch
jakiś nadmiar czuję dosyć wytartych rekwizytów: cisza, szuflady, szklanki, etc...
zwłaszcza "pigułce szklanki" jakoś do mnie nie trafia...

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Dokładnie miałam to samo odczucie - ta "pigułka szklanki"... Moim zdaniem wystarczyłoby w zupełności - "w szklance do połowy pustej". W tej strofie pomyślałabym jeszcze o czymś:

z czerwoną łuną miasta w tle.

w pigułce szklanki

odchodzące
w niebyt

Trzykrotnie powtarza się "w"... Trochę to przeszkadza.

Naznaczyłaś wszystkie miejsca nieobecnością,

Ciekawiło mnie zawsze zagadnienie nieobecności, pojmowane z perspektywy pozytywnej, a nie negatywnej. W rzeczy samej - nieobecność i to, co się nie zdarzyło - zawiera w sobie ogromny potencjał, gdyż pustą przestrzeń zapełniają tysiące możliwości do zrealizowania niezliczonych egzystencjalnych projektów.

lekarza ostatniego kontaktu,

Doskonała metafora!

Pozdrawiam,


Glo.

[Mirek]

w pigułce szklanki

hm ... ja za to mam ciutkę inaczej ... nie nie z przekory a raczej z powodu zrodzonego pod wpływem wiersza obrazu, obrazu pustki po osobie po chorobie po ostatecznym rozwiązaniu problemu znaczonego cierpieniem uśmierzanym lekarstwem
cisza pustka wypełniona określonymi rekwizytami które jeszcze jakiś czas będą trwały póki ich życie nie usunie ale na razie mają status nietykalności

Oprócz lekarza ostatniego kontaktu, mdłych
kwiatów i zgrzytu zamykanego słońca.