Z tamtej strony

[teri]

strumieniami puka o szyby
dotykam – jest suchy

przezroczyste krople
tańczą na parapetach
zagubione wpadają do rynny

gra swoją melodię
zagląda w szczeliny
dołem płynie jak rzeka
lubię go

smutny jesienny pan
zanim spadnie tuli się
i na pewno jest chłodny

X.2009

[Gloinnen]

Łzy mżą na dnie serca,
Jak deszcz mży ponad miastem.
Cóż za ból się wwierca
Aż do głębi serca?

O, słodki szelest deszczu
Na ziemi, na dachach!
Dla serca w męki dreszczu -
O, ten miękki śpiew deszczu!

Łzy mżą bez przerwy
W sercu, które się dręczy.
Co? Żadnej zdrady, winy?
Ten żal - bez przyczyny.

Najgorsza to z żałości,
Gdy się nie wie, dlaczego...
Bez złości, bez miłości,
Serce w takiej żałości!
/P. Verlaine - przekł. Miriam/



Od siebie dorzucę kilka uwag odnośnie wiersza.

strumieniami płynie

dołem płynie jak rzeka

Dwa bardzo podobne obrazy, niemal identycznie skonstruowane, oparte na bliźniaczych skojarzeniach, jeden z nich bym albo wyrzuciła, albo radykalnie zmieniła.

dotykam go – jest suchy

lubię go

Pierwsze "go" - według mnie jest niepotrzebne.

"dotykam - jest suchy" - wystarczy w zupełności.

deszcz – mokry jesienny pan

Absolutnie zrezygnowałabym z takiego podawania kawa na ławę rozwiązania do wiersza. Nie musisz dopowiadać, cały tekst naprowadza czytelnika na motyw deszczu, więc nie przywalaj jak obuchem w łeb tym dopowiedzeniem, bo rozkładasz całą subtelność opisu na łopatki i pozbawiasz utwór pewnej tajemniczej otoczki, która może mu towarzyszyć. Błagam, wywal ten "deszcz"...

Kłóci mi się też "suchy" z "mokry" w obrębie jednego utworu, choć rozumiem zamysł obu obrazów. Ale jedno z drugim ciężko jest zazębić.

Podoba mi się końcówka - oryginalna. Ciekawie personifikujesz deszcz, nie wpadłabym na to, że może on potrzebować czułości i ciepła... Zaskoczyłaś pozytywnie w poincie.

Pozdrawiam,


Glo.

[teri]

Glo - Tym razem przyjmuję wszystkie, Twoje uwagi - bardzo dziekuję.
Poprawiłam tak, jak wyżej - może jeszcze coś przyemyslę, ale to nie dziś. Buziak

[Gloinnen]

[teri]

dzięki - pa,pa.

[Alek Osiński]

A mi się przypomniał nieśmiertelny Leopold Staff i jego

O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

Chociaż to nie ta pora roku, to dzięki

[teri]

Al - każda myśl, którą uda mi się wzbudzić - jest dla mnie podziekowaniem. Spokojnej nocy.

[semiramida]

Niezwykle spodobał mi się Twój opis deszczu. Zadziwiające, ile jeszcze można o nim powiedzieć:))) zostawiam mnóstwo czerwcowych pozdrowień dla Ciebie:))) semi.

[teri]

Semi - miło mi bardzo, tym bardziej, że czuję się odrzucona.
Rozumiem, że moje pisanie w stosunku do pozostałych jest bardzo dalekie, ale żeby chociaż czytań było wiecej. Tym samym nie mam śmiałości pod innymi tekstami zostawiać znaku, że byłam.
U mnie dziś pogoda bardzo, bardzo, jak ta w tekście:

...strumieniami puka o szyby
dołem płynie jak rzeka...Do tego burza, a jutro już LATO.
Dobrego dnia dla Wszystkich.

[Gloinnen]

Hej, teri!

Z tymi czytaniami to różnie bywa, ale nie czuj się odrzucona! Każde pisanie jest wartościowe, bo to wyraz cudzej wrażliwości na to, co nas otacza, na piękno bądź brzydotę świata, na różne wydarzenia, doświadczenia, itp.
Można opisywać własne przemyślenia, wrażenia lepiej, lub gorzej, ale liczy się samo uchwycenie niezwykłej chwili, emocji, impresji.

A jeśli chodzi o komentowanie innych - nie powinnaś mieć żadnych kompleksów! Wszyscy się od siebie uczymy, dzielimy odczuciami na temat wierszy, każde spojrzenie jest cenne dla Autora, uwierz mi, tu nie chodzi o popisy erudycyjne czy o jakiekolwiek wypowiadanie się z pozycji guru. Po prostu ważna jest wymiana myśli. Odwagi, optymizmu, weny życzę i pozdrawiam cieplutko,



Glo.