Zranione zmysły

[Gajka]

znowu pogubiłam
inicjały rzeźbione stalówką
w poranionych gestach
krwawią ślady wczorajszej
bezwietrznej burzy
a mimo to idę pokornie
ich śladem

dotknęłam kalecząc zmysły
w milczeniu
ceruję poszarpane słowa
ale czy w patchworkach
można znaleźć piękno
spróbujmy

kiedyś odejdziemy
wszyscy

bezdomni

[Hosanna]

lubię ten wiersz
i sama pełna jestem patchworków jak na żywa przystało

monolit kryształu
który się sam do siebie modli

nie jest budą od mojego łańcucha



lecz jak zawsze moją wiarę chcę szerzyć
że wracamy do Domu
jak gada mistyka wschodu

bezdomność to epizod żywych

[Alek Osiński]

dotknęłam
ostrością kalecząc zmysły

akurat z tego podkreślonego słowa bym zrezygnował
gdyż skaleczenie wymusza użycie czegoś ostrego

Wiersz niezły, chociaż czy odejdziemy bezdomni...
a może właśnie do domu...

Pozdrawiam