co ci dam?

[triste]

Nie mogę panu dać niczego prócz sposobności, bodźca i klucza. Pomagam panu ujawnić jego własny świat, to wszystko. H. Hesse „Wilk stepowy”

za mną potop car demony
pod parkanami lud łże
wilk powstał z krwi
widzisz nie nosi obroży

w białych proszkach wojna
domowa
katedralne dzwony
po spowiedzi jak dno

pod nogi splunął książę
karety niebieskie na zamówienie
kalwaria w śniegu na bałwanki
w kościele doły na fikoły *


* Wolni od klęczenia

[Alek Osiński]

Demoniczny wiersz:) podoba mi się początek, a zwłaszcza w białych proszkach wojna domowa,
ale później się gubię, duże są przeskoki znaczeniowe, nie łapię o co chodzi z tym księciem, perłą, czarcim szczurem...
może kluczem do zrozumienia jest tu żródło cytatu podane na dole, ale nie znam akurat...

Pozdrawiam

[czochrata]

podoba mi się mroczny klimat tego wiersza...

[Marcin Sztelak]

Faktycznie bardzo mroczny, jednak przeszkadza mi pewne splątanie i otarcie się o niezrozumiałość.
Dla mnie mógłby się zakończyć na cytacie.

Pozdrawiam.

[triste]

Al, już mówię, tekst napisany wiele lat temu, odświeżyłam, książę, który miał się opiekować pluje ludziom pod nogi, miesza, prowadzi do tego, że nawet już się żyć nie chce i dlatego przywołuje, jak taksówkę karety niebieskie, czyli śmierć. W ogóle miałam na myśli to, że są tacy, którzy chodzą do kościołów, modlą się, a po wyjściu wbijają miecz. Hmmm, chyba muszę jeszcze pomyśleć nad tym tekstem.

Czochrata, dziękuję, buź.

Marcin, może masz rację, samobójstwo z końcówki usunąć, bo w takie słowa je ubrałam. Pozdro

[Arti]

"za mną potop demony
pod parkanami lud łże
wilk powstał z krwi (...)
nie nosi obroży

w białych proszkach wojna
domowa
katedralne dzwony
po spowiedzi jak dno

pod nogi splunął książę
karety niebieskie na zamówienie"

usunąłem cara
myślę, że to by starczyło
reszta "nawiązania" akurat nie wiem czy konieczne
bo to jest dobry tekst i szkoda w nim niepotrzebnie mieszać

co do dziecka pojawia się trochę za późno
nie na nim oparłaś główny motyw
jest jakby dodatkowym balastem dla i tak już ciężkiego wiersza
pewnie się ze mną nie zgodzisz ale piszę co myślę...

tak czy inaczej
uważam, że to dobry wiersz podoba się

Pozdr.

[triste]

Arti, rzecz gustu, już pokombinowałam, ale drugi raz nie będę wpuszczać do piętra. Dzięki, pozdrawiam. ))

[Hosanna]

podoba mi się że tyle się dzieje w Twoim świecie
to znaczy .... prorokuję ... że ... hi hi widzisz
bo mają oczy i nie widza
widać tak im trzeba ale
widzieć
co za przyjemność a czasem wyzwanie piekielne

[triste]

Hosanno, dokładnie, jak napisałaś, dzieje się, dzieje na granicy piekła i nieba, ale faktycznie końcówkę wywalę. Pozdrawiam

[Gloinnen]

Szkoda, że nie mogłam przeczytać końcówki.
Mam pewne wątpliwości. Bo oczywiście mogę powiedzieć, że podoba mi się klimat tekstu, natomiast nie chcę udawać, że go świetnie rozumiem, bo wydaje mi się dość hermetyczny. Średniowieczna (chyba) stylistyka nie ułatwia zadania interpretującemu. Chyba zbyt wiele kodów próbowałaś w tekście upchnąć.
Zastanawiam się, co chcesz na granicy nieba i piekła umieścić? Ludzkie cierpienie? Chyba tak. Chyba to ono jest łącznikiem między tymi dwoma światami. Cierpienie, które może prowadzić do nieba, jeżeli stanie się ofiarą. I cierpienie, które czeka człowieka w piekle, albo które do piekła strąca. Poza tym - pomiędzy niebem i piekłem jest jeszcze życie człowieka, które chyba z definicji jest jednym wielkim cierpieniem... Tak mi się skojarzyło. Chyba już poszłam bardziej w stronę nadinterpretacji, ale im bardziej wieloznaczny tekst, na tym większe manowce może wyprowadzić myśl czytelnika.

Pozdrawiam,


Glo.