wiejadło w dłoni

[Gloinnen]

Zamilcz. Żadna krzywda
nie jest niezawiniona.

W czerwcu burze gradowe
biczują gałęzie jabłoni i grusz, strząsają
różowość. Za wszystkie szafoty,
zaostrzone pale, koła do łamania kości,
chrust pod stosami;

za grzech drewnianego serca.

Przyjmuję.

Pozwólcie tylko uwierzyć, że gdy
krwi dostatecznie dużo
upłynie

będę lżejsza

o jeden błąd.

Nie uzyska się ziaren
bez uderzeń cepa.



____________________
Glo.

[Sede Vacante]

Ciekawe, ciekawe, widzę, że tez masz czasem swoje "jazdy";)
Czyli gotowaś na karę, jednak chciałabyś, aby przynajmniej coś z tego wynikło, tak? By ból nie poszedł na marne?
Ja myślę, że jedno od wieków nie zmienia się u człowieka.
Gdy bije, karze, wtedy pod pozorem nauczki jednak po to, by się wyżyć, wyrzucić z siebie gniew. A wtedy ma gdzieś prośby.
Ale tez i ta prośba osadzona w tym obrazie wydaje mi się bardziej "pobożnym życzeniem" niż wołaniem na serio, jakby autorka czuła, że to tylko tak, dla siebie może sobie poprosić.
Podoba mi się ciężki klimat, mroczność, dramatyzm, wiadomo, moja bajka.

[Alek Osiński]

Jak hartowała się stal, życie stawia trudne warunki

Pozwólcie tylko uwierzyć, że gdy
krwi dostatecznie dużo
upłynie

będę lżejsza

o jeden błąd.

A może wiara jest dopiero efektem, a nie przyczyną...

o jeden błąd - osobiście bym zrezygnował z tego wersu (dopowiedzenie)


Poza tym - dobry wiersz

Pozdrawiam

[AS...]

w każdą walkę bokserską wpisane jest ryzyko obicia gęby
niezależnie od wyniku a strach przed popełnieniem błędu
jest bardziej niszczycielski niż sam błąd
ale zwyciężcą Glo jest pokonany, który powstaje i wraca
na ring do kolejnej walki

nie uzyska się ziaren bez uderzeń cepa (to dałbym kursywą)
a wcześniej "że gdy / dostatecznie dużo upłynie / krwi"

przepiękny wiersz oparty na motywach biblijnych, poetycki
opis sądu ostatecznego, którego niektórzy z nas doświadczają
jeszcze za życia - wiejadło zdmuchujące drogocenne w naszych
oczach plewy, odkrywa życiodajne ziarna...
utwór kojarzy mi się całkowicie z norwidowskim diamentem:

czy popiół tylko zostanie i zamęt
co idzie w przepaść z burzą
czy zostanie
na dnie popiołu gwiaździsty dyjament
wiekuistego zwycięstwa zaranie

serdeczne, Glo

[czochrata]

będę lżejsza

o jeden błąd.

dobry !

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry, mroczny czy może raczej naturalistyczny wiersz. W kwestii merytorycznej to koła do łamania kości raczej - do łamania karku - garota i szubienica (lina).

Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Dziękuję wszystkim. Nawet nie wiedziałam, pisząc go, że kiedyś będzie jak najbardziej na czasie.

Pozdrawiam,


Glo.

[ble]

Nawet nie wiedziałam, pisząc go, że kiedyś będzie jak najbardziej na czasie.

Ach, Glo tak życie nas dogania, kuszone wierszami. Wszystko kiedyś będzie.