Tristan

[Qń Który Pisze]

tyle jest jeszcze do zrobienia - dotknąć nieba,
krople fal morskich nanizać na sieci,
w kolory poubierać różne myśli trzeba,
dłonią wiatr przywitać w poświstach i ciszy
i łzę upuścić na kartkę i śmierci wyjść naprzeciw.

[Gloinnen]

Rym "nieba-trzeba" to według mnie rym częstochowski, skoro to wiersz wolny, to zrezygnowałabym z niego, albo wykorzystała asonans "nieba/poubierać"

"tyle jest jeszcze do zrobienia - dotknąć nieba,
krople fal morskich nanizać na sieci;
różne myśli w kolory trzeba poubierać,
dłonią wiatr przywitać w poświstach i ciszy,
łzę upuścić na kartkę, śmierci wyjść naprzeciw."

Zaproponowałam moją wersję - w drugim wersie przecinek zastąpiłabym średnikiem, w trzecim - zamiana szyku wyrazów eliminuje częstochowę, a w ostatnim wersie - chyba lepiej bez "i", bardziej pasuje do melodii wiersza.

Spodobał mi się ten wiersz, delikatny, refleksyjny - bardzo dobrze Ci to wyszło! To prawda, że człowiek zawsze ma poczucie, że jeszcze ma "tyle do zrobienia". To jest bardzo mądre i optymistyczne. Przede wszystkim utwór nawołuje do umiłowania życia. Pamięć o tym, co nas czeka na końcu ("śmierci wyjść naprzeciw") tym bardziej powinna mobilizować człowieka do twórczego wysiłku ("w kolory poubierać różne myśli"). Przez tekst przewija się mnóstwo aspektów egzystencji - marzenia i dążenie do szczęścia ("dotykanie nieba"), sztuka, tęsknota, umiłowanie piękna natury, zaduma, kontemplacja, cierpienie ("łzę upuścić na kartkę")...
Bardzo dobry tekst.



Pozdrawiam,


Glo.

[P.A.R.]

tyle jest jeszcze do zrobienia - dotknąć nieba,
nanizać krople,
w kolory poubierane
myśli potrzeby,
dłonią wiatr w poświstach i ciszy
łzę upuścić na kartkę śmierci naprzeciw.

cóż Quniu, masz ładną laurkę od Glo
galopaduj...

[semiramida]

Ode mnie druga laurka:))) rozmarzona semi pozdrawia z Wiszących Ogrodów, dotykając nieba i roniąc łezkę na kartkę:)))

[skaranie boskie]

Ładnie i nastrojowo.
Z delikatną zadumą w tle.
Nawet te rymy nie rażą zbytnio.
A takie rozmarzenie najlepiej upływa przy