dotykałeś mnie słowem

[figa]

kiedy sarnie wilgotnieją oczy
uciekasz zamieniając się w wilka
nie wierzę już w twoją siłę ramion
rozległe konary przestają mnie chronić
od kiedy macki ośmioramiennych wychłodziły morze
koralowe były nasze rozmowy
dopóki nie wybrzmiał ostatni wspólny akord

zaczynam pełzać ale nigdy wokoło twoich stóp
nie będę tańczyć kiedy niańczenie weszło w krew
zaczynają krążyć czarne latawce
wyrosłe z popiołów
myśli warczą nieznaną dotąd melodią
układam do snu dłonie
pamiętam - głodne powitań
kiedyś

[ble]

Acha, chyba jednak wolę, kiedy piszesz mniej czytelnie. 'Ostatni wspólny akord' łka.

[Boogie]

A słowo ciału... Nie stało . Dla mnie pięknie, Też byłem pikny. Kiedyś. Pozdrawiam

[Gloinnen]

nie wierzę już w twoją siłę ramion
rozległe konary przestają mnie chronić
od kiedy macki ośmioramiennych wychłodziły morze
koralowe były nasze rozmowy
dopóki nie wybrzmiał ostatni wspólny akord

Sporo zaimków, ja bym się pozbyła części z nich.

"przestają chronić", "koralowe były rozmowy" - lepiej tak, myślę, że sam kontekst wystarczy, aby można było odczytać właściwie treść.

"nie wierzę już w siłę twoich ramion" - tu zaimek konieczny, ale taka kolejność chyba zręczniejsza.

Zgadzam się z ble, że "ostatni wspólny akord" jest mocno melodramatyczny.

wyrosłe z popiołów

Te "popioły"... Ulituj się...

nieznaną dotąd melodią
układam do snu dłonie
pamiętam - głodne powitań
kiedyś

Pointa emocjonalna, ale zazwyczaj idzie to w parze z banalnością. "dłonie głodne powitań..." - bardzo to oklepane, podobnie jak "nieznana melodia", "układanie do snu" - tutaj zaczęłaś rysować od szablonu. Nic ciekawego, jak dla mnie.

Poczekam na kolejne wiersze.

Pozdrawiam,


Glo.

[Istar]

no ładnie ładnie fi

[Withkacy]

[figa]

Bardzo dziękuję - Glo ulituję się ale nie wiem kiedy:)
zima i ciągle palę w piecu -
pozdrawiam wszystkich