Psychodela. Wykres delirium

[Marcin Sztelak]

Mój zabliźniony bracie,
nigdy nie poznasz smaku potu
z przegrzanej skóry w okolicach pępka.

Omijając szerokim
uchem plotki o końcu świata
szukam dobrego epitafium dla nienarodzonych.

Wybieram mniej bolesne samobójstwo
- czekam. Świat próchnieje, kalendarze
odchodzą do papierowego raju.

Przeklęty minimalizm nie pozwala opisać
ich drogi kartka po kartce.
Wspomnę tylko, na marginesie testamentu:
uciekając ze stumilowego lasu wydałem
pluszaki na żer sępom.

I ciebie mniej niż wcale Andrzeju, Marku,
Michale – czy jakbyś miał na imię.

[em_]

- kalendarze odchodzą do papierowego raju - :-) niezły wiersz, wyrzuciłabym tylko słowo - testament - pozdrawiam

[Bonifacio Sieczepia]

Testament potrzebny z racji tytułu.

[Zola111]

Ważny temat, interesujące ujęcie. Nie muszę więcej nic dodawać.

Biję brawo, i już. Smutno mi. Pozdrawiam,