Bez tytułu

[czochrata]

gdy umieram
czuję
zapach palących się świec
słyszę
każdą grudę
która uderza o trumnę
potem długo długo nic

aż wreszcie
śmiech boga
lub diabła
nie wiem

[Hosanna]

do podmiotu (hi hi) -
po obu umierasz czy tylko po diable ?
po kim się łatwiej umiera

chyba po diable
boskiego trudniej odżałować

?

czy jeszcze inaczej ?

[czochrata]

taaa...dzięki,że wpadłaś

[Marcin Sztelak]

Pozbyłbym się po raz kolejny.
Wyrzuciłbym też najpierw i potem a ostatnią strofkę oddzielił enterem.

Pozdrawiam.

[czochrata]

dziękuję Marcinie za uwagi,pozdrawiam

[Jarek B]

...może być:)....szału nie ma:)-pozdr.Jarek:)

[Hosanna]

Pani Czochrata niezadowolona z wizyty ? thats a pity

[Alek Osiński]

Nasunęła mi się scena pogrzebania żywcem, umrzeć za życia - straszne,
ale jako przekaz dobre

śmiech boga
lub diabła

to najlepsze

[Gloinnen]

Dla mnie - bardzo dobry wiersz. Też mi się skojarzyło z początku z pochowaniem żywcem, ale po namyśle dochodzę do przekonania, że jest to jednak pewnego rodzaju projekcja. W końcu tak naprawdę nie wiemy, co się dzieje z człowiekiem po śmierci, z jego duszą, świadomością, jestestwem. W każdym razie ciekawa ta Twoja wędrówka przez pogrzeb aż na spotkanie z Ostatecznym... Wiersz powstał na granicy życia i śmierci, jakby w zawieszeniu pomiędzy jednym i drugiem. Rytuał grzebalny to swoisty rytuał przejścia - z jednej rzeczywistości w inną. Twój utwór doskonale sytuuje się pośrodku, na linii oddzielającej dwa światy.
A przy okazji zawierasz w nim ogromny człowieczy niepokój przed wiecznością, wahanie, czy czeka cierpienie, otchłań, kara, czy też spokój, harmonia, jasność...



Pozdrawiam


Glo.

[czochrata]

Dzięki, Glo