równanie Schrödingera

[AS...]

sen powrócił
stamtąd
włamały się do wyobraźni
obrazy uwięzione w szybach

poza pasmem widzialnej ciemności

sypiesz się
ze strachu przed samotnością
wysypujesz się na zewnątrz
związana






z byle kim

[czochrata]

Nawet nie chcę myśleć,że masz rację...(!!!)pozdrawiam

Dodano -- 06 lip 2012, 21:34 --

czy piszesz o tej osobie,którą ja znam?

[Gloinnen]

Problem równania Schrödingera zdecydowanie mnie przerasta. Natomiast o samym wierszu mogę tylko powiedzieć, że bardzo działa na wyobraźnię.

Posiada zdecydowanie dwudzielną kompozycję. Pierwsza jest refleksją bardziej rozległą.

obrazy uwięzione w szybach

poza pasmem widzialnej ciemności

Ten fragment kojarzy mi się ze złudzeniami. Adresatka Twojego wiersza pogrążona jest całkowicie w jakichś mrocznych mirażach, oddzielona od rzeczywistości szybą, której nie da się przebić. Świat postrzega jedynie przez tę szybę, zniekształcony i nierealny. Szyba ta jest jej emocjami, jej lękami, obsesjami, najbardziej ciemnymi i budzącymi niepokój projekcjami.

Ciemność widzialna - może jest jedynie wierzchołkiem góry lodowej; ta ciemność poznawalna zmysłowo, ewentualnie pozwalająca się ogarnąć przy pomocy inteligencji emocjonalnej... Natomiast istnieją zapewne kolejne spektra ciemności, które możemy jedynie przeczuwać, zbliżając się do nich w sytuacjach ekstremalnych, gdy w sposób najdotkliwszy z możliwych czujemy naszą egzystencję.

sypiesz się
ze strachu przed samotnością
wysypujesz się na zewnątrz
związana






z byle kim

Druga część wiersza jest osadzona już w konkretnym kontekście - opowiadasz o jakiejś osobie, uwikłanej w nieszczęśliwy związek, tylko po to, aby nie czuła się samotna.

Gdybym próbowała jakoś połączyć w całość początek i pointę - wspólnym mianownikiem uczyniłabym właśnie samotność. To ona jest jedną z sytuacji granicznych, które doprowadzają nas na krawędź poznania wszystkich warstw mroku i otwierają przerażające światy. Druga - to już skutek - uciekając od tego - jesteśmy gotowi tak wiele poświęcić, byle tylko nie być zmuszonym do trudnej konfrontacji. Może z samym sobą nawet? Z własnymi upiornymi fantazmatami?

Może zupełnie się mylę, nie mam pojęcia, o kim piszesz... Interpretuję jedynie na podstawie tego, co jest napisane.

"ciemności - samotnością" - te "ości" mi trochę przeszkadzają, w bliskim sąsiedztwie w obrębie dość krótkiego utworu. Może ciemność zastąpić mrokiem? Albo samotność "osamotnieniem"?

Pozdrawiam,


Glo.

[triste]

Glo, powiedziała już wszystko . Świetny!

[Alek Osiński]

wysypujesz się na zewnątrz
związana






z byle kim

Dla mnie też dobry, ale bez podkreślonych,
bo w kontekście sypiesz się drugie się
tak blisko trochę razi,
a ostatni wers odbiera zbyt dużo głębi