Proces starzenia

[Sede Vacante]

Chyba się starzeję.
Coraz częściej rozmawiam z Kaczorem Donaldem
i chodzę w Relaksach
dookoła świeżo ulepionej tamy na rzeczce.
Puszczam statki z orzecha
i Matchboxy w dół piaskowej trasy.

Starzeję się
wśród ręcznie pisanych pamiętników,
kolekcji puszek po piwie,
plakatów z brawo – panowie w getrach, z tapirowanymi włosami,
krzyczą, że Rock’n’roll!


Zagrali mi na gitarze
„Popatrz na mnie maleńka…”


Słucham szlagierów z zamierzchłej epoki
nie przestając płakać.

I jeszcze się tam żagiel bieli,
to ja.
Odpływam
z Magellanem,
aleją gwiazd,
jak najdalej od domów z betonu.

Jeśli się starzeję
to najwyższy czas.

Tak wiele od tamtej pory

przegraliśmy.

[triste]

Przemijanie, niechaj peel się nie starzeje, przynajmniej duchowo. Pozdrawiam.

[Gloinnen]

i Matchboxy, w dół piaskowej trasy.

Po "Matchboxy" usunęłabym przecinek.

Starzeję się
wśród ręcznie pisanych pamiętników
kolekcji puszek po piwie
plakatów z brawo – panowie w getrach, z tapirowanymi włosami
krzyczą, że Rock’n’roll!

Uzupełniłabym interpunkcję:

"Starzeję się
wśród ręcznie pisanych pamiętników,
kolekcji puszek po piwie,
plakatów z Brawo - panowie w getrach, z tapirowanymi włosami,
krzyczą Rock n'roll!"

Po minimalnej korekcie - dobry ten obrazek - heh - moje czasy!

Zagrali mi na gitarze
„Popatrz na mnie maleńka…”

"Zagrali na gitarze" - wydaje mi się, że lepiej tak, żeby nie "przezaimkować" frazy.

I jeszcze się tam żagiel bieli,
to ja.
Odpływam
z Magellanem
aleją gwiazd
jak najdalej od domów z betonu.

Tę strofę wzięłabym w kursywę - dużo w niej kontekstów muzycznych.
Interpunkcję też warto rozbudować.

"Odpływam
z Magellanem,
aleją gwiazd,
jak najdalej od domów z betonu."

"Aleja gwiazd" - jedna z moich ulubionych piosenek.

I - jak na ironię - jak najbardziej aktualna...

"Pod niebem gwiazd, pod niebem gwiazd żyjemy,
a każdy sam."

No i jak przy tym nie płakać - razem z peelem?
Opis samotności w wielkim świecie - dziś chyba nawet jeszcze bardziej doskwiera, niż te dwadzieścia, dwadzieścia pięć lat temu...

Jeśli się starzeję
to najwyższy czas.

Tak wiele od tamtej pory

przegraliśmy.

Pointę bym przemeblowała:

"Przegraliśmy.

Tak wiele od tamtej pory.

Jeśli się starzeję,
to najwyższy czas."

Tak mi się to widzi.

Ogólnie miło było powrócić do własnej baaaaardzo wczesnej młodości, w zasadzie - smarkatych lat. Nawet muzycznie, a wydaje mi się, ponadto, że utwory, które do tego wiersza wybrałeś, nie zostały wrzucone przypadkowo, na chybił trafił. One wszystkie o mówią o czymś ważnym. "Łódź Magellana" - pragnienie miłości, spełniania swoich marzeń; "Aleja gwiazd" - gorzka prawda o człowieku, który zmaga się z przeciwnościami losu, będąc zabawką w jego rękach; "domy z betonu" - świat wielkich blokowisk, biedy, szarzyzny, zagubienia...

Pozdrawiam,


Glo.

[Marcin Sztelak]

I cóż tu napisać jak się ma tak samo...
I z puentą nie wypada się nie zgodzić.

Pozdrawiam.

[Sede Vacante]

Dziękuję za odwiedziny i za poprawianie. Do niektórych się zastosowałem, do innych nie, ale dziękuję za wszystkie;)

[anastazja]

I jeszcze się tam żagiel bieli,
to ja.
Odpływam
z Magellanem,
aleją gwiazd,
jak najdalej od domów z betonu.

Ten fragment starzenia jest mi bliski, bardzo tak.

Pozdrawiam

[czochrata]

Sede,ten wiersz jest bliski wielu ludziom...jednym słowem - każdy tak ma!







Chyba się starzeję.
Coraz częściej rozmawiam z Kaczorem Donaldem
i chodzę w Relaksach[/quote]

[semiramida]

Świetny wiersz! Dziękuję, że mogłam dzięki niemu cofnąć się w lata mojej młodości:))) Nie da się zatrzymać czasu, to prawda, ale można go utrwalić na takich jak Twój - poetyckich slajdach :))) semi.

[Gajka]

Wiersz bardzo mi się podoba, spełnia oczekiwania czytelnika i pozwala zanurzyć się we wspomnieniach , które w tym wierszu są uniwersalne ,wszyscy czytający akuratnie pamiętają tamte czasy ja niestety już nic nie mogę dopisać ...mogę tylko dośpiewać .....Zielone wzgórza nad Soliną