podium

[Abi]

• • • podium

• mówili
  najtrudniejszy pierwszy…
  
  chciałam żebyś jeszcze kilka kroków
  do przodu
  
  nie zatrzymując spojrzenia
  gdy ucieka
  bo tak trudno
  
  na dystansie lat
  widać metę
  
  medalem
  kolejny świt

[Sede Vacante]

Hmmm, początkowo sprawia wrażenie niedokończonych zwrotek, lekkiego Chaosu, ale jak się zagłębić, przeczytać powoli, kilkakrotnie (przynajmniej ja tak mam) to przekaz staje się jasny i czytelny, wszystko oczywiste.
Jednak moim zdaniem można by spróbować delikatnie rozbudować tę historię. Nie jest zła, może być jeszcze lepsza.
Czasem minimalizm jest bardzo udany, tutaj brakuje mi czegoś, jakbym zgubił gdzieś środkowy rozdział opowieści.
Ale to tylko moje wrażenie, nie traktuj tego proszę jako krytykę.

[Abi]

jakbym zgubił gdzieś środkowy rozdział opowieści

czyżby ten co do dopowiedzenia przez czytelnika?

dzięki za czytanie i... odczucia SV

[Sede Vacante]

czyżby ten co do dopowiedzenia przez czytelnika?

Tu mnie masz
Brawo

[Gloinnen]

chciałam żebyś jeszcze kilka kroków
do przodu

Ja bym też wyrzuciła, skoro idziesz w kierunku zdecydowanego minimalizmu.

Treść skrajnie skondensowana. Czy jednak czytelnik ma aż tak dużo do dopowiedzenia? Dla mnie przekaz jest dosyć czytelny, choć do końca nigdy nie odgadnę, co dokładnie Autorka miała na myśli. Skoro jednak sama zostawia spory margines błędu...

Najlepsza pointa.
Noc to prawdziwe wyzwanie. Pod każdym względem.
Młodość ma chwile uniesień, które prowadzą ją do świtu.
Wiek dojrzały - bezsenność, zmęczenie, wątpliwości, troski, lęki, frustracje.
A najbardziej, to końcówka Twojego wiersza kojarzy mi się ze starością. W wielu modlitwach pojawia się motyw podziękowania za szczęśliwe przebudzenie. może stąd taki trop.
Można też pomyśleć o dręczącym, pełnym koszmarów śnie, który trzeba przetrwać, przez który przechodzimy jak przez próbę.

Dobrze napisane.

Pozdrawiam,


Glo.

[Marcin Sztelak]

Mocno skondensowany, mocno niedopowiedziany, jak dla mnie o życiu, czy raczej o tym co nazywamy drogą życiową...
Bardzo dobry.

Pozdrawiam.

[Abi]

Glo,
unikając kroków...
pogłębiasz swój margines błędu
_______________________________________________
Marcinie,
życiowa puszka...
_______________________________________________
_______________________________________________
zióbki
:-) A.

[Ewa Włodek]

dla mnie, Abi - i o życiu, i o starości, o jej ograniczeniach, o tym, że na jakimś etapie życia każdy ktok - to wyczyn, a każdy dzień - to dar...


Miło było poczytać...
Pozdrowieńka ciepłe posyłam...
Ewa

[lczerwosz]

ten minimalizm bardzo mi trafia

[Abi]

o tym, że na jakimś etapie życia każdy krok - to wyczyn, a każdy dzień - to dar...

Ewo,
jakże potrafisz,
bez zbędnej filozofii...

ten minimalizm bardzo mi trafia

Leszku,
taka pestka niejednej codzienności...
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________

zióbki

A.