zmartwychwstanie

[Arti]

II wersja


zmartwychwstanie


nie chcę
czekać trzech dni
obiecanych ojcu

wystarczy
droga krzyżowa
ból
kiedy matka próbowała
przemyć moje usta
suche z rozpaczy
zmuszone do milczenia
mogłem w nich przeżuć
i wypluć świat

gdzie jesteś ojcze
pewnie śpisz w fotelu
z budzikiem nastawionym
na zmartwychwstanie
tę wielką chwilę
ostateczny triumf


pragnę spacerować
z Magdaleną po wodzie

proszę
wymknę się na moment
obejmę jej ciało a potem

wiadomo co potem



I wersja


zmartwychwstanie


nie chcę
czekać trzech dni
obiecanych ojcu

wystarczy
droga krzyżowa
ból
kiedy matka próbowała
przemyć moje usta
suche z rozpaczy
zmuszone do milczenia
usta w których mogłem
przeżuć i wypluć świat

chcę tylko spacerować
z Magdaleną po wodzie
kochać
nie zważając na nic

gdzie jesteś ojcze
pewnie śpisz w fotelu
z budzikiem nastawionym
na zmartwychwstanie
tę wielką chwilę
ostateczny triumf

proszę
wymknę się na moment
pobiegnę do Magdaleny
obejmę jej ciało a potem

wiadomo co potem

[Gloinnen]

Kolejny wiersz, w którym pokazujesz Jezusa w zupełnie innym świetle, nadajesz Mu bardzo ludzkie rysy. Tak nawiasem mówiąc - czyżbyś był pod takim wrażeniem Dana Browna i jego czytadeł? <nie wierzy>

Z Jezusa uczyniono postać posągową, dostojną. Nietykalną ikonę. Wszystkie Jego gesty, słowa, działania - są przedmiotem nabożnej czci. A tutaj czytamy wiersz o takim Jezusie, z którym każdy z nas mógłby się utożsamić. Może nawet za bardzo? Ale przecież, skoro Bóg zdecydował o tym, że Jego Syn stanie się człowiekiem, będzie żył wśród ludzi i w ludzkim świecie - to chyba zrozumiałe, że nic co ludzkie...

Jeśli chodzi o sam tekst - uważam, że jest przegadany. Proponuję kilka cięć, które pozbawią zapis pewnej infantylności, dosłowności. Wręcz przeciwnie - im surowszy sposób pisania, tym celniej trafia (ale to tylko moje osobiste odczucie).

usta w których mogłem
przeżuć i wypluć świat

"mogłem w nich przeżuć
i wypluć świat"

Bez powtarzania słowa "usta".

chcę tylko spacerować
z Magdaleną po wodzie

Świetne!

Żeby nie powtarzać "chcę" - może daj "pragnę"? W kontekście wody lepiej pasuje, w kontekście pożądania fizycznego również.

kochać
nie zważając na nic

A gdyby tak pozbyć się tych dwóch wersów, pozostawić niedomówienie? Po rewelacyjnym obrazie nagle taki przytup? Po co?

gdzie jesteś ojcze
pewnie śpisz w fotelu
z budzikiem nastawionym
na zmartwychwstanie
tę wielką chwilę
ostateczny triumf

Zastanawiam się, czy przestawić strof miejscami - tę dać zaraz po drugiej - dopiero później tę o Magdalenie.

I połączyć z pointą w sposób syntetyczny.

proszę
wymknę się na moment
pobiegnę do Magdaleny
obejmę jej ciało a potem

wiadomo co potem

"proszę
wymknę się na moment
obejmę jej ciało a potem

wiadomo co potem"

Fajna, wielowymiarowa koda. Bo z jednej strony - potem mamy - Zmartwychwstanie, tak?
Ale przecież z tą Magdaleną... (wiem, interpretacja mocna, kontrowersyjna, nawet bardzo, ale na szczęście to już nie jest problem Autora).

Znakomicie skonstruowane.

Pozdrawiam,


Glo.

[ovoc_ziemii]

Arti, II wersja o wiele lepsza, choćby wątek z Magdaleną.
Podoba mi się ten wiersz, a w nim ucodziennianie cudownych
zdarzeń.

[Arti]

czyżbyś był pod takim wrażeniem Dana Browna i jego czytadeł? <nie wierzy>

Browna oczywiście czytałem, właściwie w dużym stopniu
ściągnąłem od niego ten pomysł.
Z klimatów podobnych do "Kodu Leonarda"
polecam Philipa Vandenberga zwłaszcza "Akta Golgoty" i "Spisek Sykstyński"

poprawki bardzo mi się podobają
dodałem drugą wersję
dziękuję

Pozdro

[Gloinnen]

Oczywiście, skoro po moich poprawkach, to bardzo pochwalę wersję II.

<TWA>

Podoba się.



Glo.

[Arti]

dzięki Aniu

Glo, dzięki raz jeszcze

[lczerwosz]

No to brachu odkupiłeś się po tamtych prochach. Będzie wybaczone.


A jak utrzymasz się w tej tematyce...