będę sławny

[Jarek B]

całe życie czułem się rozpieszczany
nawet teraz tysiące ludzi czyta moje wiersze

nie mam pieniędzy
zawsze zapominałem piny
podchodząc do bankomatów
przerażał mnie ich niski debet

wysłałem do wydawców sterty listów
morza butelek rozbiłem o ściany

dostałem jedną odpowiedź
za dużo pan pije

współczesny czytelnik
nie potrzebuje prawdy

no cóż
w jakimś barze
podetnę żyły stalówką

przed śmiercią wykrzyczę
przesłanie dla świata

pokochajcie kloszardów
przynajmniej w wigilię

[Sede Vacante]

Bardzo dobry, wzrusza...nieee, wstrząsa.
Nawet człowiek czuje wkurzenie, bo myśli sobie: Chłopie, weź się w końcu w garść!
Traktuję ten wiersz bardzo osobiście, bo ta szczerość bijąca z niego przenosi się na czytelnika, a znając twoje inne wiersze nakreśla się naprawdę smutny, niepokojący obraz.
Ja jako czytelnik lubię prawdę, tylko czasem ona bardzo zasmuca. A prawda może być zupełnie inna, jeśli peel obierze nową drogę.
Tak się zastanawiam. co komu z sztuki, jeśli przepije swoją szansę na to, by ludzie go pokochali, czy może aby sam siebie pokochał.
Smutne. No kurczę, za smutne, by łamać głowę.

[Jarek B]

...Sade:)...a Ty znowu "dramatyzujesz"