pociąg

[Jarek B]

w purpurowych oczach
matowieją pryzmaty

przekrzywione światła
wypaczonej rzeczywistości

igrając z żywiołem
drążysz pokłady

na krawędziach wyobraźni
w resztkach bezpiecznej bryzy
szaleństwo zagłusza rozwagę

kotwicę rwij
wybrałeś

jeden krok za daleko
jedna wódka za dużo
i nie ma portu
latarni
jest pełne morze

jeden krok
środek cyklonu
tysiąc mil do brzegu

[Gloinnen]

Wiersz jeszcze nieuczesany, pomyślałabym nad większą precyzją w sposobie wyrażania myśli. Sporo elementów moim zdaniem jest niewiele wnoszącą do treści gadaniną.

"w purpurowych oczach
matowieją pryzmaty

przekrzywiają się światła ---> zmieniłam na czasownik.
wypaczonej rzeczywistości

drążysz pokłady
igrając z żywiołem
szaleństwo zagłusza rozwagę ---> wywaliłam wodolejstwo i wykorzystałam wers o igraniu z żywiołem jako łącznik znaczeniowy w centrum strofy.

rwij kotwicę
wybrałeś ---> zamiana kolejności pozwala płynniej przejść do kolejnej strofy.

jeden krok za daleko
jedna wódka za dużo
i nie ma latarni w porcie ---> zamiast wyliczanki zaproponowałam połączenie elementów w jeden obraz.

tylko pełne morze ---> końcówka z lekkim skrótem, ale zachowałam chyba sens pointy.
środek cyklonu

tysiąc mil do brzegu"

Pozdrawiam,


Glo.