moja śmierć

[pietrek]

moja śmierć

*

krótkie konanie
racz mi dać Panie

bym nie stał
bezradny na progu

z jednym okiem
wilgotno - zielonym

a drugim jak
studnia lodu

*

zrodzona wraz ze mną
i we mnie
wrośnięta jak lustrzany bliźniak

dorastamy wspólnie

co nie znaczy
że będzie łatwo

gdy już
ostatecznie dojrzalsza
zaprosi niedbałym skinieniem

- chodź!

[semiramida]

Jedna z wielu prób oswojenia śmierci. Poetycko - bez zarzutu:))) semi.

[Sede Vacante]

Dla mnie życie z wewnętrzną nienawiścią do świata, ludzi, zjawisk?
Ale jakby człowiek targany chęcią rozsiewania miłości, a jednak wciąż nie mogący wyzwolić się z kajdan nienawiści.
Dobra modlitwa, robi wrażenie.
Puenta nie jest tak mocna, raczej przewidywalna, nie zaskakuje, ale cały wiersz super.

[Alek Osiński]

Mam nieodparte wrażenie Pietrek...że końcówka jest odpuszczona...
nie wydaje Ci się...?

[triste]

Podoba mi się całość, ale puenta genialna

[pietrek]

dzięki wszystkim Czytaczom
Alek - ja też dorastam dopiero, pomalutku

[SamoZuo]

Ciekawy pomysl, niewielu próbuje pertraktować ze śmiercią.

Pozdrawiam

[Istar]

kursywą, rewelacja! pozdrawiam

[Gloinnen]

zrodzona wraz ze mną
i we mnie
wrośnięta jak lustrzany bliźniak

Śmierć rodzi ciebie i wszyscy na ziemi
śmierci jesteśmy dziećmi;
śmierć obumiera,
śmierć zmartwychwstaje
w cudzym śnie, który dla ciebie jest jawą.

Synowie jednej śmierci i wielu żywiołów,
wszyscy jesteśmy dziećmi.

Nie bój się lęku, który wciąż
twoją zwierzęcą śmierć uczłowiecza.

Spójrz w snu pulsujące lustro,
śmierć dojrzewa w twym sercu i ustach
jak mijanie, które cię przetrwa.

Śmierć żyje z tobą, śpi z tobą jak siostra.
Śmierć żyje w tobie i z tobą umiera."

/R. Krynicki, "Wyspa śmierci", za "Poezja polska 1939-1988, antologia."

Pozdrawiam,


Glo.

PS.

- chodź!

---> wywal.

[pietrek]

żeby nie było - nie znałem tego wiersza, kolejny "bonus ignoranta"
nad "chodź" myślę, dzięki Glo za sugestię, jak zwykle istotna dla mnie bardzo