imago

[ks-hp]

1.

Między rewersami piszą się listy: najkrótsze definicje
rozstań, diastemy, w których utknąłem. Wpadam po zakończenie
liter, smukłych spółgłosek, korzeniejących. Niełatwo

przebrnąć. Zamknąłem dom; klucze dryfują z chmurami, rzekami, niebami.



2.

Ręce uciekają przez wodę. Związać ciała i cumy - łodzie płyną
niezależnie, jakby donikąd. Po sztormach przychodzi cisza
głośniejsza niż morze. Zobaczyłem w falach. Mewy mówią,

kiedy odchodzi - szary, postrzępiony sznur zachodu płonie.



3.

Od słów do ciebie niewielkie przestrzenie. Mogę naciągać je jak
nocne rafy, rozwierając okna palców; mogę w nie wejść. Świt wpływa do
zatok, porty rozjarzone iluminacją wschodu. Ptaki wróciły - otworzę

horyzont, tak jak światy otwierają się na styku.

[Alek Osiński]

Można sie przyczepic do paru szczegółów, ale w sumie mi się nie chce,
przeczytałem z przyjemnością i naszła mnie pewna refleksja, że tekstów
gdzie występuje nieco większe stężenie poezji niż 0,0001 promila,
prawie nikomu nie chce się nawet czytac, podczas gdy dziadostwo
cieszy się popularnością. Smutne to, ale prawdziwe...

[semiramida]

Przepiękna liryczna opowieść, pełna niesamowitych obrazów:))) Każde kolejne zdanie zabiera czytelnika w osobliwą, fantastyczną, ekstatyczną niemal podróż:))) Brawo, brawo, brawo:))) semi.

[Gloinnen]

podczas gdy dziadostwo
cieszy się popularnością.

No z tym dziadostwem to lekka przesada. Muza jest nieprzewidywalna i nigdy nie wiadomo, czy aktualnie przesiaduje na Parnasie, czy w lupanarze. A wszędzie znajdzie odpowiednich do sytuacji i otoczenia wielbicieli.

Zgadzam się natomiast z tym, że wiersze ks-hp są trudne w odbiorze. Nie czyta się ich lekko. Sądzę, że przede wszystkim dlatego, że ludzie raczej wolą tekst w minimalnym stopniu zrozumieć, ogarnąć jego treść w sposób logiczny. Twórczość ks-hp raczej jest do odbierania zmysłowego, do pewnego "zatracenia" się w obrazach, do zobaczenia, usłyszenia, dotknięcia, posmakowania, pozwolenia sobie na "odlot". Trochę tak jest z ich lekturą, jak z logiką snu - przeżywamy go, nie zastanawiając się nad tym, czy oniryczne wydarzenia mają sens, czy nie. Myślę, że w ten sposób należy również odbierać wiersze takie, jak "imago". Ja nawet nie próbuję interpretować, bo pewne wrażenia, doznania są nie do zwerbalizowania. Po prostu przeżywam razem z peelem jego wizje, utożsamiam się z nimi i to jest - jak napisała Semi - fantastyczne. To odbiór intuicyjny, sensualny, raczej przeczucie, które gdzieś się kryje za lirycznymi pejzażami, obiektami.
Dodam tylko, że jestem miłośniczką właśnie takiej poetyki i szczerze zazdroszczę Autorowi swobodnego posługiwania się nią.

Pozdrawiam,


Glo.

[witek kiejrys]

no cóż, w tym co mówi alek, jest wiele na rzeczy.
niekoniecznie regułą, ale ma sporo racji.

a wiersz, podoba mi się. czytam z przyjemnością, chociaż uważam, że nie jest to jeszcze dzieło skończone.

pozdrawiam

[ks-hp]

Alku, Semi - bardzo dziękuję za odwiedziny i dobre słowo.

Glo - wzruszasz mnie swoimi komentarzami, i to coraz bardziej. Dlaczego? Otóż nigdy nie przypuściłbym, że to, co piszę, można odbierać w taki sposób, jak to opisujesz - wydawało mi się, że moje teksty są chłodne, surowe (nie zawsze, lecz przeważnie); ten powyżej może i taki nie jest, ale mam wrażenie, że piszę - jak to określiłaś - 'trudne w odbiorze' wiersze. I z tego też powodu za każdym razem, kiedy coś uda mi się sklecić, a następnie dodaję na stronę, zastanawiam się, z jakimi reakcjami czytelników się spotkam, a przeważnie przygotowuję się na negatywne oceny. I za każdym razem jestem miło zaskakiwany. To nie jest tak, że drzemie we mnie nadmierna skromność, natomiast sam od siebie wnoszę nieraz poprawki po rzekomo skończonym pisaniu. Podejrzewam, że za miesiąc, dwa, rok - wrócę tutaj i znowu coś pozmieniam. Albo napiszę reedycję adekwatną do stanu i ducha, i materii. Pozdrawiam!

Witku - nie wątpię, iż tak w rzeczywistości właśnie jest, ale - który z wierszy jest tak naprawdę dziełem skończonym?

[Ewa Włodek]

imago - dojrzała forma owada, konkretnie - motyla, ćmy...Coś skończonego doskonałego w swojej formie. Czy tutaj chodzi o pełnie uczucia, z jego fascynacjami ale i szarością, zwyczajnością, zmiennością? Tak odczytałam wiersz. A obrazy - nietuzinkowe...

Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[em_]

Cóż... Świetnie, napisane z dużą otwartością. To Twój kolejny wiersz, który mnie zachwycił, więc coś w tym chyba jest :-) pozdrawiam Autora

[Marcin Sztelak]

Zdecydowanie wiersz do poczucia i czuję się go bardzo głęboko. I faktycznie imago - doskonały...

Pozdrawiam.

[Zola111]

Uwielbiam Twój styl, Hapku, o czym wiesz od dawna.
Wchodzisz w abstrakcję, a ja i tak widzę obrazy, czuję emocje.

Pierwszy raz chyba (a może nie?) mam ochotę zmienić szyk jednego zdania:

Między rewersami listy się piszą: najkrótsze definicje

Zobacz, czy nie będzie lepiej: "piszą się listy."

Poza tym - pozostaje mi tylko zazdrościć talentu. Zazdroszczę. Serio.

Pozdrawiam Twoje "Międzymorza".

Ściskam,