zięba darwina

[Istar]

to nie stanie się jutro ani teraz
kiedyś adoptuję dziecko
dam mu imię
i sukienkę albo krótkie spodnie
powiem
jesteś moje, musisz tak wyglądać
przypominaj mi kogoś

kiedy zechcesz płakać
kupię ci makrelę albo reklamówkę papierówek
nie, papierosy są dla dorosłych
ja nie palę, ale nie myśl
że nie potrafię zająć się dzieckiem

usiądziemy do stołu ty po lewej
zdejmiesz sandały naleję mleka
powiem
jak łatwo o nieszczęście
adoptując dziecko
podobno nie moje
nie teraz

[Sede Vacante]

Trochę chaotyczny, choć ma potencjał.
Ale jeszcze popracowałbym nad rytmem.
"dam mu na imię", nie wiem, ale chyba lepiej byłoby "nadam mu imię", ewentualnie po "dam mu na imię" napisać jakie ono będzie, żeby dokończyć myśl.
Ostatnia zwrotka już mi "ujeżdża", wyślizguje się, taki trochę stylistyczny bałaganik.
Ale to moje zdanie, mogę się mylić.

Cały wiersz zdecydowanie interesujący, intrygujący, historia wciąga i zastanawia, pojawia się kilka "ciężkich" pytań.
Gdyby wygładzić, byłby wyśmienity. Glo. jest specjalistką, a może i obali moje "teorie" i okaże się, że wcale nie mam racji
Także czekaj ze spokojem.

[Istar]

dzięki za sugestie, racja, jest niedojrzały zaraz coś pozmieniam, daj boże na korzyść serdeczności

[Alek Osiński]

Dobre. Ciekawe podejcie do tematu odpowiedzialności
i jednocześnie potrzeby posiadania, czytam zaintrygowany.
Osobiście wydaje mi się, że pierwszy i ostatni wers są zbędne.