Causa in praeteritum, poena in futurum...

[Gloinnen]

Causa in praeteritum, poena in futurum...*

pośrodku
lampa owadobójcza

na drutach
skwiercząc
dogorywa bliźni

jeżeli nie znasz współczucia
ani miłości
to może okażesz się
chociaż odrobinę
estetą

sine światło
swąd palonej chityny

nieodwołalne tu i teraz

a przecież wszystko było
w twoich rękach



*Przyczyna [odnosi się] do przeszłości, kara do przyszłości. (Ulpian)
____________________
Glo.

[Sede Vacante]

Zastanawiałem się kim jest owy "chitynowy bliźni", że tak sobie nazwę, bo przecież nie dosłownie, nie chodzi tu o owada.
Czytam kilka razy, myślę i ukazuje mi się obraz beztroskich ludzkich osądów i zadawania krzywd. Wydawania wyroków bez przemyślenia, samokrytyki, pokory. Ot, dzień za dniem, lista pokonanych rośnie, a wszystko tak machinalnie, jakby "kat" sobie usypiał patrząc na nudny obrazek czyjejś agonii.
Może taka ludzka znieczulica, brak empatii, a może też domieszka zawiści, mściwości, na każdym, kto odbiera nam choć kawałek naszej osobistej przestrzeni.
Na pewno podoba mi się to, że nie ma tutaj przegadania, oraz że generalnie wiersz nie jest trudny. Można mieć delikatny problem na początku z interpretacją (albo chodzi o moje wolne myślenie, ostatnio nie mogę otrząsnąć się z życia i problemów) ale nie jest to poezja "dla najlepszych", w tym sensie, że zdania są tak zakodowane, tajemnicze, enigmatyczne, że trzeba je "badać" jak stare pisma w zaginionych, nieużywanych językach.
a dla mnie, amatora, to już bardzo dużo.

[skaranie boskie]

Na pewno można to odnieść do piątego przykazania, jeśli nie w kategoriach moralnych, to choćby estetycznych. Coś jakby przykazać, nie zabijaj w wyszukany sposób.
Czy nie zabijaj, jeśli nie musisz?
To już poważniejszy dylemat. No bo odpowiedź na pytanie, czy musimy zabijać owady nie należy do łatwych. Można by ją rozszerzyć na inne żyjątka, ot choćby takie wirusy...
Noe, ta świnia, zabrał do arki całe to barachło roznoszące wszelkie choroby, czym absolutnie spieprzył boży plan przywrócenia raju na ziemi, a przy okazji z przeszłości (wina?) przytargał nam (do przyszłości?) karę w postaci całej masy chorób przez nieoczekiwanych bliźnich przenoszonych.
I tym sposobem dopatrzyłem się analogii do tytułu, która w pierwszej chwili zdawała mi się absolutnie niemożliwa. Można więc rzec, że Glo stanęła na wysokości zadania i - choć chyba mimowolnie - napisała dobry i poważny wiersz.

[Gloinnen]

Dzięki, Sede.

obraz beztroskich ludzkich osądów i zadawania krzywd. Wydawania wyroków bez przemyślenia, samokrytyki, pokory.

Strzał w dziesiątkę. Dokładnie o to mi chodziło.
Zależało mi, żeby tekst był prosty, nieprzekombinowany. Zbyt ważny dla mnie, aby się miał rozpłynąć w skomplikowanej metaforyce.

Skaranie, nie przypuszczałam, że wiersz można zrozumieć tak bardzo dosłownie.
Ale każda interpretacja jest dopuszczalna, oczywiście.

Pozdrawiam,


Glo.

[skaranie boskie]

Skaranie, nie przypuszczałam, że wiersz można zrozumieć tak bardzo dosłownie.

Jak to dosłownie?
Przecież doszukałem się nawet odniesień do "Starego Testamentu".
Skoro to jednak była zagadka i nie zgadłem, to jest mi przykro, ale nie jestem szaradzistą. Wiersze czytam tak, jak są napisane.

[Gloinnen]

No ale z całym należnym, to nie jest wiersz o owadach!

[semiramida]

Skaranie, srali muchi będzie wiosna.

[skaranie boskie]

Skaranie, srali muchi będzie wiosna.

I ja tak myślałem, ale , jak widzisz

to nie jest wiersz o owadach!

\


A tak było pięknie...
Lampa owadobójcza, zapach spalonej chityny, normalnie sielanka!
I co? I dupa blada. To nie o muchach.

Pier*** muchy...

[semiramida]

Nie dostrzegasz ironii? Jeżeli w wierszu widzisz tylko pier*** muchy, to powinieneś poszukać sklepu z inteligencją.

[skaranie boskie]

powinieneś poszukać sklepu z inteligencją.

Ba!
To muszę do miasta, bo u nas na wsi to nawet porządnego spożywczaka nie ma.