refleksja

[tea]

gdyby można było
od nowa
/ dwa metry do okna /
słowa
gesty
noce i dni
/ parapet /
to milczenie
tamta rozmowa
/ na zewnątrz tylko plus trzy /
niespodzianie
jak sól na kłótnię
mimochodem
jak garść drobnych pieniędzy
rozsypało się to głupie życie

/ gdyby można było zawrócić
z pomiędzy /

[laura bran]

nie czuję. nie wywołuje spójnych emocji. rekwizyty zgrane. czegoś mi brakuje.

pozdrawiam
/lu

[Arti]

podoba mi się puenta, reszta zbyt "kawa na ławę"

hej

[meduza]

gdyby można było
od nowa
/ dwa metry do okna /
słowa
gesty
noce i dni
/ parapet /
to milczenie
tamta rozmowa
/ na zewnątrz tylko plus trzy /
niespodzianie
jak sól na kłótnię
mimochodem
jak garść drobnych pieniędzy
rozsypało się to głupie życie

/ gdyby można było zawrócić
z pomiędzy /

Ten wiersz odbieram wspólnie z poprzednim wierszem tego autora pt. "Dom"...wpisuje on mi sie w pewną całość i tworzy dosyć zwarty, bardzo emocjonalny obraz. Odczytuję ten obraz jako, część osobistych przeżyć? , które albo przeżył autor , albo ktoś obok/blisko niego.
Jeden z komentatorów napisał , że rekwizyty są zgrane - nie za bardzo wiem o co chodzi, bo i rekwizytów brak i emocje już wyciszone (więc niezbyt potrzebne), więc ...ano mnie nic nie brakuje.
"Kawę na ławę"? Może i tak , ale metoda pisania wierszy zaklętych w rebusy pomału już mija.

Ja za wiersz ten - w połączeniu z tamtym (Dom) daję Ci moją ukochaną zieloną - może dlatego , że wiek mój pozwala czuć to, czego młodzi jeszcze nie rozumieją.

pzdr

m

[laura bran]

Jeden z komentatorów napisał , że rekwizyty są zgrane - nie za bardzo wiem o co chodzi, bo i rekwizytów brak i emocje już wyciszone (więc niezbyt potrzebne), więc ...ano mnie nic nie brakuje.


m

okno - parapet - chłód. zwyczajnie po drugim wierszu spodziewałam się czegoś więcej, a jest sztampowo. ale to tylko moje zdanie.

/lu

[Arti]

"Kawę na ławę"? Może i tak , ale metoda pisania wierszy zaklętych w rebusy pomału już mija.

znasz moje wiersze i dobrze wiesz, że daleko nim do rebusów.

ten wiersz jest bardzo schematyczny
czy to dodaje mu prawdy? myślę, że nie.

Pozdr.

[Dante]

Przyjmuje tekst jako pewien eksperyment. Eksperyment z przykrym (treściowo) finałem.
Jak każdy eksperyment - spotyka się ze zróżnicowanymi opiniami.

Ja wstrzymam się od głosu.

AD

[NathirPasza]

Ja przyjmuję za to wiersz jako strumień świadomości. Dla mnie popłynął od pierwszego słowa po ostatnie. Nie podoba mi się tylko zastosowanie "//" w wierszu, ale to pikuś.

Podoba się
NP

[Gloinnen]

Być może jest to - jak wspomniał Nathir - tylko strumień świadomości, ale rzadko kiedy akurat taka forma znajduje szczególne uzasadnienie. Dla mnie jest to wrzucenie do jednego worka (ups! przepraszam - miało być "wiersza", oczywiście) garści rekwizytów, jak wspomniała Laura - wyświechtanych mocno. Konstrukcję oparłaś na wyliczeniu tychże, wymienieniu ich z nazwy. Osobiście oczekuję od wierszy tego, że opowiedzą coś więcej, rozwiną się w jakiś obraz, w jakąś historię, metaforyczną opowieść. Tutaj brakuje jeszcze umiejętności kompozycyjnej, tak mi się wydaje. Spróbuj bardziej rozpisywać obrazowanie, nie tylko ustawiać słowa w szeregu, bo to potrafi każdy.

Pozdrawiam,


Glo.

[Marcin Sztelak]

Jak dla mnie puenta jakby banalna i mocno przewidywalna, cały wiersz zresztą przechodzi obok mnie...