kuchenka model Plath 63

[tea]

Ku tej ciemności mnie poprowadź
gdzie sylvia!sylvia!
już nie moje imię
i plat-plat-plat
nad głową
z cieknącego kranu

na wieki wieków amen
poezja nie żyje

[Gloinnen]

W zasadzie według mnie sam tytuł jest już rodzajem wiersza, przewrotną grą słowną (z pogranicza wisielczego humoru) z biografią znanej poetki - samobójczyni.
Resztę raczej odczytuję w ramach poetyckiej ciekawostki, choć początek wprowadza ciężki, psychotyczny klimat, który bardziej prowadzi ku grotesce, niż ku zabawie (choćby tylko werbalnej) z tematem. (nie mam na myśli dramatycznego życiorysu Sylvii Plath, tylko sam motyw samobójstwa).
Pointa mi się nie podoba, wydaje mi się oparta na jednym z wielu liczmanów. Poeta, poezja byli już tyle razy uśmiercani na przestrzeni wszystkich epok historyczno-literackich, że można by wystawić niezłą nekropolię. I - już miałam pochwalić za uniknięcie patosu, tymczasem w ostatniej linijce tenże nagle pojawia się i straszy...
Lepiej byłoby, żeby poezja jednak żyła i miała odwagę... mieć coś do powiedzenia.

Pozdrawiam,


Glo.

[semiramida]

Ciągnie mnie do tego wiersza jak pszczołę do miodu. Od początku do końca - mój:))) semi.