aniołek

[triste]

nauczył się polskiego
lecz odkąd zakleiłam mu gębę
z bigosem ma tyle wspólnego
co z przedwczorajszą chimarrão
na ścianie

moja mała gatinh
wydłubujemy sobie dusze
i pewnego dnia zeskoczymy z Iguaçu
tam Bóg pachnie wanilią

[Gloinnen]

Szczerze mówiąc, nie mam pojęcia, o czym może być ten wiersz.

wydłubujemy sobie dusze
i pewnego dnia zeskoczymy z Iguaçu

W tym fragmencie dostrzegam rodzaj czegoś, co określam czasami jako fenomen partners in crime.

Pomyślałam o jakimś chorym, toksycznym układzie międzyludzkim, który niesamowicie wyniszcza. "wydłubywanie sobie dusz" jest bardzo obrazowe, w tej krótkiej frazie z chirurgiczną precyzją pokazujesz, jak ludzie mogą odbierać sobie nawzajem nie tylko spokój, harmonię, szczęście, ale też coś znacznie więcej.
To coś jakby zabijanie drugiej osoby - mentalne, emocjonalne, rozwalanie jej jaźni.
Taka relacja prowadzi do pewnej kulminacji, która z kolei kończy się uwolnieniem.
Zastanawiam się, w jak głębokiej desperacji trzeba być, aby śmierć traktować jako drogę ku szczęściu, wolności... Chyba, że ten etap "wydłubywania dusz" tak dalece człowieka pozbawił własnej tożsamości, własnego aparatu uczuciowego, krótko mówiąc - wszystkich elementów składających się na jego psyche, iż opozycja śmierć/życie nie ma już większego znaczenia. Nieważne, w której rzeczywistości znajduje się jednostka, ważne jest ponowne zintegrowanie się - już nie z sobą samym - to już niemożliwe po przekroczeniu pewnych granic - ale może z absolutem?

Pozdrawiam,


Glo.

[Sede Vacante]

Może o jakimś uczuciu uwięzienia się w swojej narodowości? Aniołek schodzi i już uczy się naszego języka, ale my nie chcemy przynależeć do naszego kraju. chcemy pięknych podróży po świecie, światach, niech ten aniołek nie psuje wszystkiego określaniem się jako nasz przyjaciel z tego samego kraju - bo kraje są ciasne, a ten zwłaszcza-?
Więc zamknij się aniołku, lecimy poza jego granice - ?
Nic innego nie wymyślę, ale ciekawe, intrygujące to jest.

[Ewa Włodek]

myślę, że tutaj ją trzy "osoby dramatu": małżeństwo narodowościowo i kulturowo "mieszane" - i dziecko, któremu obyczaj kraju ojca nie pozwala przyznawać się do narodowości matki, która w jakimś momencie nauczyła je co-nieco o swoim kraju i kulturze ("polski" i "bigos"), ale w obawie przed jakimiś bliżej nie określonymi restrykcjami ze strony otoczenia zakazała "aniołkowi" przyznawać się do tego. I generalnie ona sama czuje się w tym otoczeniu bardzo źle ("wydłubywanie dusz"), i po cichu marzy, by wyjć jakoś z tego zakletego kręgu... Tak odczytałam wiersz...

Pozdrawiam z uśmiechami...
Ewa

[triste]

Kochani, bardzo wam dziękuję, bo choć zdaję sobie sprawę, że to żadne mistrzostwo świata, ale cieszy fakt zróżnicowanych interpretacji i o to chodziło . Interpretacja Sede i Glo, taka jak moja myśl. Buziaki dla Was.

[iskierka]

intrygujący ten wiersz i ciekawy

[triste]

Dziękuję, Iskierko Pozdrawiam.