the game

[atoja]

ostatni zdyszani podróżni
na Penn Station
czy zdążą
wspiąć się wyżej snów

głuchy stuk

pod pociągiem
w szarości gęsich piór
poszarpane szczątki

beznamiętne

again
this crazy nigger

śmiech w tle

tak co tydzień
jeden asfalt

wszystko obok
rozsypało się na kawałki

inne
kolory i światło
widok z okna

w konarach
ostatki lata
grają w milczenie


2012

[ble]

Atoja, w Twojej formie wierszy i w ich duchu jest to, czego szukam - może zejdzie na mnie? Myślę, że kiedyś byłam w miejscach, o których piszesz. Bardzo do mnie trafia ten crazy nigger. Mam tylko wątpliwość co do gęsich piór. Skąd to skojarzenie?
Pozdrawiam

[atoja]

Dziękuję Ble
za chwilę dla mnie
Tobie
spieszę z wyjaśnieniem skąd te szare gęsie pióra
Wiersz oczywiście jak to u mnie, oparty jest na realiach...
Na zielonych przestrzeniach większych i mniejszych w drodze z NYC na Long Island gromadzą się stada gęsi koloru szarego.

[ble]

Ach, i co ja wiem o Nowym Jorku! Gęsi!
Jesteś jak głos z innego świata. Jak wiadomość z telefonu, który dawno nie działa. Naprawdę.

Dodano -- 31 lip 2012, 18:30 --

[atoja]

Ble
Dobrze,że nie zza światów
I ja niewiele jeszcze wiem o tajemnicach tego miasta świata...
Teraz ciesze się, że z dystansu czasu tak wiele jego obrazów i wrażeń w nim doznanych do mnie powraca.
Tamtejsze szare gęsi są tak duże jak nasze białe . W centrum NYC ich nie widziałam, lecz zapewne w parkach są. Bywa tak, że oczekuje się aż dostojnie przemaszerują sobie na drugą stronę drogi,a w stadzie jest ich sporo. I żyją sobie tam spokojnie.

[Zola111]

Atojko,

skończyłabym na "jeden asfalt". Ale się nie wymądrzam, ponieważ miewam to samo pragnienie, by przenieść "kamerę" na obraz, wracający do świata, który toczy zwykłe życie, jak gdyby nic się nie zdarzyło. I "dopowiadam", a pointa kisi się w brzuchu wiersza.

A powinna wystawać, jak szydło a worka.

Pozdrawiam, mocno na "tak" temu wierszu:)

[Leszek Sobeczko]

treść i wrażenia na wielkie tak;
forma... mniej; ale z drugiej strony szerszy zapis przy poszarpanej stylistyce może się nie sprawdzić

pozdrawiam

[atoja]

Atojko,

skończyłabym na "jeden asfalt". Ale się nie wymądrzam, ponieważ miewam to samo pragnienie, by przenieść "kamerę" na obraz, wracający do świata, który toczy zwykłe życie, jak gdyby nic się nie zdarzyło. I "dopowiadam", a pointa kisi się w brzuchu wiersza.

A powinna wystawać, jak szydło a worka.

Pozdrawiam, mocno na "tak" temu wierszu:)

dziękuję Zolko
może i tak...lecz sama wiesz...


Dodano -- 02 sie 2012, 8:47 --

treść i wrażenia na wielkie tak;
forma... mniej; ale z drugiej strony szerszy zapis przy poszarpanej stylistyce może się nie sprawdzić

pozdrawiam

Dziękuję Leszku
czyli jeszcze szlif...
trudna sprawa u mnie
może tymczasem niech sobie odpocznie
ja też

[P.A.R.]

w konarach
ostatki lata
grają w milczenie

jak i za całość
gra w sam raz dla mnie...

[atoja]

w konarach
ostatki lata
grają w milczenie

jak i za całość
gra w sam raz dla mnie...

dopóki toczy się gra...
thanks