Adonai

[Marcin Sztelak]

Boże dopomóż;

milczał z wyższością absolutu,
pewnie smród palonego białka
nie docierał tak wysoko.

Mimo kominów, rozległych dołów
na kilkanaście warstw.

Albo
mruczał ukontentowany:
jestem,
którego nie ma w piekle.

Największy cud zdarzył się niezauważony,
kościoły wciąż były pełne
pokornych Hiobów.

Pater noster

najpiękniej brzmi
w wielokrotnie burzonej
Jerozolimie.

[Sede Vacante]

Dobre!!
Typowo dla mnie ze względu na osobiste poglądy.
ni i dobrze ujęty sarkazm.
Sprytnie napisane, bo o drastycznych wydarzeniach, ale tak, ze nie czuje się jakiegoś ciężaru, patosu, przywalenia tematem.