Pijacka kołysanka budzikiem dla obywatela

[Jarek B]

w ciemnej nocy
wilgotnej ulicy
oślizły bruk
oplutym językiem
liże podeszwy
wysadzonych z siodła
tradycjonalistów

rozkołysane tułowia
niesione promilami
gasną w bladych
światłach latarni
na oddechach
parujących wódą

w rozcinanym zębami neonów
obrazie śmierdzącego miasta
zimny pisk szczurów
szeleści prutą folią
populistycznych czipsów

ze śmietników plugawego życia
histerycznym odruchem
pukają do okien
słowa piosenek

dupy moje dupy
dupy i dupeczki
śpijcie kurwa łachmany
pedalskie
dziady wy
polewaj nie pytaj
my Polacy

[Sede Vacante]

Strasznie tu "pijacko" w tej twojej Polsce
W sumie naszej - bo każdy wie, że jest ona trochę pijacka - ale to jest opis już bardzo "po bandzie"
Chyba, że nie sugeruje, że Polacy to pijusy, a może pokazuje jedną z sytuacji w naszych ulicach, pewne konkretne miejsca i ludzi.
Mi się bardzo podoba ten wiersz, jako opis upadłych dzielnic, ciemnych uliczek i ludzi zmierzających raczej donikąd. Jeśli to opis mentalności, pijaństwa narodu - no, nie do końca, choć na pewno duużo prawdy.
Ale jeśli tylko pewnej części społeczeństwa, tej najbardziej "nietrzeźwiejącej" to bardzo obrazowo, warsztat pisarski czuć każdym słowem.

Jedyna wątpliwość w tym naprawdę sprawnie napisanym wierszu - "oplutym językiem" - dosłownie można oczywiście opluć język. Ale wydaje mi się, że przekombinowałeś z tym określeniem, jest dość "dziwne". Oczywiście to tylko moja opinia, ale nie mogłem tego nie zauważyć i skomentować, dla mnie do zmiany - a jak uważasz, tak rób

Jeeeju, chyba się upiłem tym twoim wierszem, mam zawroty głowy - znaczy, że naprawdę dałeś radę oddać klimat pijackich ulic

[Ewa Włodek]

mocno u Ciebie, może nawet - przerysowany ten obraz, a może - u licha, nie aż tak bardzo? Czasem bym się z nim nawet zgodziła, szczególnie, jak kilka razy w ciągu nocy zalani faceci skracają sobie drogę przez nasz podworzec, wędrując "ze śpiewem na ustach" do całonocnego sklepu monopolowego od frontu. Albo jak sobie studenci wynajmujący mieszkania po sąsiedzku, urządzają cyklicznie "ostatnie dni Pompei"...
No, to nasze...


Pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa