Miało być dla nieba, zostało dla nas

[Alek Osiński]

Łatwiej uwierzyć w przypadkowo odkryte.
Kość pod czereśnią z kości drobnego ptactwa.
Nie wyczyta się imion. Jedynie współrzędne
dziada. Mały i chudy
zmieści się w serwetce.

Oddam mu skarby: orzełek, scyzoryk,
kilkanaście łusek. Proch zsypię do puszki.
Posłuchaj, co gada zanim zaśnie,
przeklęty żołnierz.

Wsunąć mu do kieszeni zdjęcie -
pozna i podrze.

W ciężkich czasach odzyskane gwoździe,
czyści się z rdzy, prostuje. Na życie
po odwyku papierosy z książek i siana.

Sęk w tym, że nieczytane
trzeba zwrócić.

[semiramida]

I tak właśnie należy pisać wiersze:))) semi.

[triste]

Woooow, jestem pod wrażeniem, wrócę jeszcze i się bardziej wczytać. Super.

[Ewa Włodek]

nie wiem, Alku, ale odebrałam wiersz jako refleksję nad prochami człowieka, który został stracony w jakiejs bandyckiej egzekucji i albo bliscy nadal poszukują miejsca jego spoczynku, albo to miejsce zostało znalezione, a szczatki - zidentyfikowane.
Zaintrygowałeś mnie, zamyśliłeś...

Pozdrawiam najserdeczniej...
Ewa

[Jabrzemski]

Cacy

[ble]

Papierosy z książek i siana? Muszą być mocne
Twoje pisanie, Al, jest niezwykłe. Takie - półotwarte. Jakbyś w gruncie rzeczy tych wierszy nie chciał pokazywać. Szare skarby. I fakt - to, co nieprzeczytane, trzeba oddać, żeby mogło wrócić.

[Alek Osiński]

Dzięki Wam za czytanie

Pozdrawiam ciepło

[iskierka]

początek od dużej, bo używasz interpunkcji, a tak ładny wiersz
tak mnie uczono

[iTuiTam]

serdecznie
iTuiTam

[Alek Osiński]

początek od dużej, bo używasz interpunkcji, a tak ładny wiersz
tak mnie uczono

Nie bardzo rozumiem o co Ci idzie Iskierko

Elu