Wieczór

[emelly]

Wieczór

Noc w alei mnoży odbicia
jednego księżyca i dwóch drzew
lecz nie nas

gdyż ja jestem przejezdną strzygą
z okrągłej lampy wyżej
nie wiem kiedy się rozproszę
w cienką smugę na niebie

los kpi sobie z myślących
że Paryż sprzyja
ich wiecznej miłości

a i tak
w sercu zamknęłabym to miasto
jak tamci dwa inicjały

niemniej należy ryć w dębie koło domu
nie w zachodzie słońca
nie w fali na Sekwanie
a już zwłaszcza
nie w korze platana

odpadnie warstwa pokaże się pień
żółty jak promyczek słońca

jednakże
mimo wszystko otwórzmy butelkę wina
gdyż ziąb nadciągnął aleją
Samuela Becketta

[Leszek Sobeczko]

jak tamci dwa inicjały

hmmm, może:
jak tamci dwaj - inicjały
jak tamte dwa inicjały

brak interpunkcji ma też swoje wady, nakładanie się na siebie wypowiedzi kłóci się z gramatyką i wtedy polega zbytnio na czytelniku

ja w czwartym wersie zbyteczne

poza tym ciekawy klimat wiersza, nie będąc nigdy w Paryżu chciałbym zobaczyć strzygę z lampy, no i nie tylko otworzyć butelkę wina w alei Becketta

pozdrawiam

[emelly]

Bardzo dziekuje leszKu Mozliwe, ze "ja" jest zbyteczne, zalezalo mi po prostu na pewnym podkresleniu. Zastanowie sie nad nim Z kolei

w sercu zamknęłabym to miasto
jak tamci dwa inicjały

jest elipsa, ktory dla mnie jest przejrzysta: "w sercu zamknęłabym to miasto
jak tamci zamknęli w sercu dwa inicjały" (w domysle wyryli na korze platanu serce z dwoma inicjalami w srodku). Mozliwe, ze sie myle, zapytam sie jeszcze kogos i moze rzeczywiscie zmienie.

Serdecznosci,
emelly

[Leszek Sobeczko]

aaa, teraz rozumiem, dotarło, późno było, zmęczony byłem itepe itede... po prostu inaczej podążyłem za słowami -- co robi z tekstem brak interpunkcji bierze się to może z tego, że staram się w mojej bazgraninie, by wersy z osobna brzmiały autonomicznie, ale przyznam, że bez elipsy czytelniej brzmi, można poszukać synonimii? ech, już niczego nie podpowiadam,
fajnie było się dowiedzieć, że się myliło

pozdrówka

[anastazja]

z przyjemnością czytam, tworzę nieznane mi obrazy ( nie byłam).

Serdecznie pozdrawiam

[P.A.R.]

Wieczór

Noc w alei mnoży odbicia
jednego księżyca i dwóch drzew
lecz nie nas

to wieczór, czy noc

interesująco ale nie na tyle, by podążać w ciemno
nie znając miasta...

[Ewa Włodek]

niemniej należy ryć w dębie koło domu

ten wers - to dla mnie kwintesencja wiersza. Wszędzie dobrze, pięknie - pozornie...Pewność - jaka-taką - możemy mieć tylko na własnym gruncie...
Zamyślił mnie...

Pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa

[emelly]

leszKu, anastazjo, P.A.R.ze, Ewo

to wieczór, czy noc

Pomiędzy 21.30 a 24.00

niemniej należy ryć w dębie koło domu

ten wers - to dla mnie kwintesencja wiersza. Wszędzie dobrze, pięknie - pozornie...Pewność - jaka-taką - możemy mieć tylko na własnym gruncie...

Ciekawa interpretacja!
Mnie osobiście chodziło o wzajemną demaskację dwóch koncepcji szczęśliwej miłości - miłości "mitycznej", rodem z powieści i przeciwstawionego jej obrazu rzeczywistego, szczęśliwego i trwałego związku, który mnie osobiście kojarzy się z tzw. "udanym małżeństwem" z gromadką dzieci i psem. Tę pierwszą symbolizują w wierszu obrazki uważane od pokoleń za wyjątkowo romantyczne (w związku z tym sztampowe, lecz nie tracące nic z swojej siły oddziaływania "na żywo"): zachód słońca nad Sekwaną, spacer księżycową nocą, rycie inicjałów na korze drzewa i przede wszystkim sam Paryż, jak wiadomo - miasto zakochanych. Tę drugą: dąb (symbol trwałości), dom i promyczek słońca. Spacer aleją Becketta jest dla bohaterki wiersza przeżyciem właśnie "mitycznym", "magicznym", "powieściowym", zdaje sobie ona jednak sprawę z pewnej nierealności i, przede wszystkim, z ulotności tej chwili. Stąd gorycz oraz niechęć do "promyczka słońca", który zazwyczaj dobrze się kojarzy. Bohaterka czuje, że bliżej jej do nierealnego świata mitów niż do rzeczywistości - w końcu jest "księżycową strzygą". No i przede wszystkim żal jej znajomości, której nie będzie mogła kontynuować, gdyż już niedługo wsiądzie w samolot, pozostawiwszy po sobie tylko smugę na niebie... Motyw platana zaczerpnęłam z rzeczywistości - naprawdę widziałam w Paryżu drzewo, na którym na kawałku odpadającej, ledwo się już trzymającej pnia kory widniały dwa inicjały. Platany - piękne, niezwykłe drzewa, wszechobecne w Paryżu...

Dodano -- 08 wrz 2012, 21:45 --

Postanowiłam odchudzić wiersz z kiczowatej strofki, która psuła wszystko.