odsłona druga

[Gloinnen]

Odejmuję sobie ciebie od ust
jak chleb, który wciąż na myśli.
Znowu o suchym pysku
od samego rana, zapisuję się gonitwą refleksji,
bezimienna, wśród ostrzeżeń.
W rozżarzonych dłoniach
ściskasz słowa z lodu, groty strzał; zapominam,
jaką przekraczam granicę, spływając
po twoich nadgarstkach.

Zetknięcie jest umieraniem.

Nie pozwól.


Wersja II

Odejmuję ciebie od ust
jak chleb, który wciąż na myśli.

Bezimienna, wśród ostrzeżeń.
W rozżarzonych dłoniach
ściskasz słowa z lodu, groty strzał;
zapominam jaką przekraczam granicę, spływając
po twoich nadgarstkach.

Zetknięcie jest umieraniem.

Nie pozwól.

___________________
Glo.

[P.A.R.]

jak to miłe mieć dziewicze
choć nie krzyczą jakby chciały
i daleko do etykiet
w których czcionka w oczy wali ...

[lczerwosz]

aż się utożsamiasz z lodem
brr
ale z czasem
lody topnieją i w tym jest nadzieja

[skaranie boskie]

Moim zdaniem dobrze.
Rozumiem treść, czuję ten ostry, lodowaty ton głosu i rozgrzane, przeczące mu dłonie.
Suchy pysk, pomimo ostrzeżeń i umieranie dotykiem albo dotyk umieraniem...
Trafiłaś.
A forma?
Nie znam się!


Pozdrawiam

[Abi]

Odejmuję sobie ciebie od ust

Glo,
sobie ciebie
przy poprzedzającym odejmuję? :-/

pozdrawiam
:-) A.

[Arti]

Odejmuję ciebie od ust
jak chleb, który wciąż na myśli.

Bezimienna, wśród ostrzeżeń.
W rozżarzonych dłoniach
ściskasz słowa z lodu, groty strzał;
zapominam jaką przekraczam granicę, spływając
po twoich nadgarstkach.

Zetknięcie jest umieraniem.

Nie pozwól

widze to tak, choć mogę się mylić
dobry wiersz, zetknięcie jest umieraniem...
samo życie ehh...rozumiem peelkę
ja też raczej z tych zimnych


hej

[Gloinnen]

Arti, dziękuję, masz rację, Twoja wersja o wiele lepsza.



Glo.

[lczerwosz]

antymateria

[Sokratex]

Piękny, kobiecy wiersz. Zaczynam się w nich rozkochiwać
Nie wiem, którą wersję wybrać - w obydwu znajduję coś dla siebie a sam
... a sam proponuję trzecią, minimalistyczną:


we mnie
jesteś
jak chleb na myśli

słowa z lodu
groty strzał

zapominając o granicach
spływam po twoich nadgarstkach
zetknięcie jest umieraniem

nie pozwól


Żartuję - wybrałem po prostu to, co dla mnie najważniejsze w tym wierszu. Jego clou.
W ten sposób sama też najlepiej widzisz... czytelnika. Na szczęście tylko jednego, więc
nie przejmuje się czasem

[lczerwosz]

Glo, nic nie ujmując Twojej, ale obie następcze są zupełnie świetne, zwłaszcza ostatnia Sokratex'a