pokonać siergieja bubkę

[Jarek B]

w wahaniach nastroju
w maniakalnym napieciu psychicznym
rujnuję zdrowie w pragnieniu wyrównania
poziomu płynu w chłodnicy
przegrzanego na maksa
w muzyce sex pistols
silnika ef-e-so

wszystko jest takie popierdolone
poczynając od kasjerki z lidla
wiecznie pijanego listonosza
roztrzęsionego poloneza
elementu z ulicy
sąsiedztwa
klozetów

może za zakretem odpadnie koło
lub skuszony kształtami przydrożnej dziwki
postanowię zamienić się z leonardem
w przybytku rozkoszy mona lisy
unurzam kaczora

a może poprostu pieprznąć drzwiami
wejść oknem splunąć w garscie

i jechać
jak gdyby nigdy nic
spróbować jeszcze raz
przypalić papierosa
złamaną zapałką

z palcem w dupie

[Gloinnen]

Tym razem nie zachwycił.
Moim zdaniem konstrukcja tekstu jest niedopracowana. Poszedłeś na łatwiznę (w moim odczuciu), stosując:
- wyliczankę:

wszystko jest takie popierdolone
poczynając od kasjerki z lidla
wiecznie pijanego listonosza
roztrzęsionego poloneza
elementu z ulicy
sąsiedztwa
klozetów

- metafory dopełniaczowe brzmiące wyjątkowo sztucznie, zwłaszcza te podwójne:

pragnieniu wyrównania
poziomu płynu

Ta jest nawet potrójna!

przybytku rozkoszy mona lisy

Też przedobrzone.

- wulgaryzmy w nadmiarze - akurat w powyższym wierszu nie znajduję specjalnie uzasadnienia, żeby peel musiał tak dobitnie posługiwać się knajackim językiem.

przypalić papierosa
złamaną zapałką

z palcem w dupie

No... z palcem w dupie rzeczywiście wątpię, żeby mu się udało.

wszystko jest takie popierdolone
poczynając od kasjerki z lidla
wiecznie pijanego listonosza
roztrzęsionego poloneza
elementu z ulicy
sąsiedztwa
klozetów

Forma "schodków" czy też inaczej mówiąc - "choinki" nie jest w tej chwili dobrze widziana przez środowiska lansujące trendy w zakresie poetyki. Oczywiście można się tym nie przejmować, ale zwracam uwagę, bo może kiedyś będziesz gdzieś chciał z wierszami zaistnieć (konkursy, wydawnictwa, publikacje) i uwalą Cię właśnie przez to.

Treściowo - nieciekawie. Sfrustrowany, znudzony życiem i zmęczony szarzyzną otoczenia peel stwierdza, że wszystko pierdoli, wsiada w auto, rusza w daleki świat. Po drodze jakieś dziwki, albo i nie... Ważna jest możliwość ucieczki, wyrwania się z marazmu, apatii, obskury.

A ja jednak utrzymuję, że piękno, optymizm nosimy w sobie i to od nas zależy, jaki jest otaczający nas świat. Można w nim zwrócić uwagę na różne detale, choć zwykliśmy wybierać sobie te, które odpowiadają naszym aktualnym nastrojom. A rzeczywistość, jej koloryt, zależą przecież od nas, od postrzegania, od ładunku emocjonalnego, z jakim podchodzimy do ludzi, zjawisk, zdarzeń...

Pozdrawiam,


Glo.

[iskierka]

jakoś mnie nie zachwycił ten wiersz, nie wiem czemu, ale czuje
jakby to była jakaś wyliczanka czy coś, jakoś dziwnie mi się czyta