Tajemnica

[Marta Półtorak]

Miejsce święte dla schronienia
oblicze natury i sacrum szczątków
a tam moja ścieżka

Atylla przemierza polany
by rządzić twardą ręką
i mówią, że trawa nie odrasta
że nie ma już dzikich tylko nieucywilizowani

A ja mówię, że porośnięte dżunglą
ruiny przedpotopowych kultur mówią więcej
niż kod DNA

Tajemnica nadal się ukrywa

[iskierka]

piękny tajemniczy wiersz
warty do zapamiętania

[Ewa Włodek]

tajemnicze miejsce - miejsce jakiegoś dawnego kultu, nieprzemijająca moc, której nie jest w stanie przytłumić żadna ludzka zawierucha, która jest w stanie zmieść z ziemi ludzi, ale nie ich sacrum...

Jest nastrój, Marto...
Pozdrawiam Cię serdecznie...
Ewa

[Alek Osiński]

A ja mówię, że porośnięte dżunglą
ruiny przedpotopowych kultur mówią więcej
niż kod DNA

To akurat trudno chyba powiedzieć, te rzeczy zresztą mogą się wiązać ze sobą.
Ostatni wers taki trochę jak z "Wołoszański opowiada",
ale wiersz jak dla mnie ciekawy:)

[Marcin Sztelak]

Atylla przemierza polany
by rządzić twardą ręką
i mówią, że trawa nie odrasta
że nie ma już dzikich tylko nieucywilizowani
- to i przed mówią raczej niepotrzebne, do tego powtórzenie że nie.
Interpunkcja do uzupełnienia moim zdaniem.
Z ostatniej zwrotki, jeśli już zrobiłbym raczej tytuł.

[Mirek]

historia … czas opowieść ludzie ich myśli marzenia … jak to wyglądało kiedyś
tak się czasem myśli

[witek kiejrys]

jest wiersz. moim zdaniem niezły wiersz.
poecie przysługuje prawo stawiania hipotez. różnych hipotez.
to właśnie uroda poezji; dzisiejsza coraz bardziej wbrew kanonom.
pozdrawiam