Siostra

[Alek Osiński]

Próbowałem opisać siostrę. Przyjaciel prosił,
tak dla żartu: otwórz mi oczy, włóż w nie
zapałki; mówię, a on rysuje ją palcami
w powietrzu. Zostawia kondensacyjne smugi,
gorące pary gejzerów, miedze

między wzgórzami. Zaczęła głośno płakać, z twarzą
w pyle, aż trudno uwierzyć
kim jest.

Rozmarzę atrament wyciśnięty z syfonu
małży płaszcz ci zdejmę, wapienną łuskę.

A jeśli przyjaciel kłamał,
pisał po drugiej stronie kartki?

Wszystko powtórzę, nawet gdy się przyśni
licząca włosy, spojrzy nieufnie,
nie ugnę się jak kładka
pod jej stopami.

[iskierka]

Nie mam się do czego przyczepić. Wiersz mi się podoba

[czochrata]

To prawdziwa poezja...( a tworzysz ją z niebywałą lekkością,Książę!)

[Ewa Włodek]

siostra - cóż, nieraz bywa dla brata kimś, kogo nie da się określić - ani człowiek, ani przedmiot, ktoś, kto pełni specyficzną rolę, czasem trudną do określenia jednoznacznie. Jak kiedys zapytałam brata, kto to - jego zdaniem - jest siostra, to odpowierział mądrze: "no...siostra - to siostra"... I chyba Twój peel widzi ją podobnie...
Natomiast jedna kwestia, Alku: - rozmarzę atrament - piszesz, i ja rozumiem, że chodzi tutaj o słowo utworzone od "marzyć" - czyli jakby peel rysował rozmarzonym atramentem...I już wszystko wiemy... Ech, te siostry...

Pozdrawiam najserdeczniej...
Ewa

[Marcin Sztelak]

Ciekawy wiersz, pozbyłbym się drugiego przyjaciela i jakoś dziwnie brzmi małży płaszcz.

Pozdrawiam.

[Gajka]

....Rozmarzę atrament wyciśnięty z syfonu małży,
płaszcz ci zdejmę, wapienną łuskę......

Przestawienie wyrazu "małży" zmienia postać interpretacji a tym samym znika inwersja ...oczywiście zostaje dopełniaczówka ,ale jedna w wierszu może zostać

Rozmażę chyba miało być?

[Alek Osiński]

Dzięki za ciekawe komentarze w zamyśle ma być - rozmarzę

Księżniczko, rad bym i ja poczytać coś Twojego