Pozytyw

[Jarek B]

to co było nie wróci bumerangiem wspomnień
w pieprzeniu sumienia zapity na amen ostatni aborygen

tamte dziewczyny już dzieciate
jak nie z jednym to z drugim
najważniejsze becikowe

nie zbaczam z kursu
droga prosta nie mogę się zgubić
nawet pijany instynktownie czytam z gwiazd
w pochmurne noce

tak czasem sobie myślę
ile jeszcze przygód przede mną
niewypitych flaszek zdeptanych spraw

kobiet gotujących na przemian obiady
w tej samej kuchni co druga to żona
panna lub wdowa nie wnikam

ścierek nie zmieniam
ja je wyrzucam ze skarpetami do kubła
pod zlewem osobista kolekcja
klaser kancerów

drzwi też wyrzuciłem nigdy się nie zamykały
w domu przeciąg wentylacja bez zarzutu

czuję się wspaniale

[iskierka]

hehe rozbawił mnie ten fragmencik

tamte dziewczyny już dzieciate
jak nie z jednym to z drugim
najważniejsze becikowe

[Jarek B]

...a widzisz...pośladki Coco...są prawdziwe

[Sede Vacante]

Zaiste, pośladki Coco są prawdziwe, czytałem o tym.
Ale nie o tym teraz, w kontekście wiersza.
Twój "szelmowski" styl, ale w znaczeniu jak najbardziej pozytywnym właśnie, powraca.
Kolejna ciekawa powieść niezwykle intrygującego poety.
Nie wiem, naprawdę, nie wiem jak by się nam razem piło alkohol do odcięcia
Ale myślę, że t byłoby bardzo ciekawe upicie się, nieprzeciętny człowieku.

[Marcin Sztelak]

Podoba mi się autoironia i sarkastyczny ton tekstu, widoczny szczególnie mocno w puencie.
Można by tekst nieco oczyścić: tak czasem sobie myślę - bez tak i sobie
ja je wyrzucam ze skarpetami do kubła
I mam wątpliwości czy kancerów a nie kancer.

Pozdrawiam.