zew

[semiramida]

ZEW (stary wiersz z szuflady)

uciekliśmy z miasta
tańczymy wokół ognisk
płonie serce łąki
zieleń w nas i ponad nami

tacy jak my kochają
wzgórza i trawy
śpiewem chwalą dzień świąteczny
każdy dzień

spadamy czasem
w brzęczenie owadów

krzyk napoi suche pola
będziemy się wołać
aż do krwi

miłość
przemieni pył pod stopami
w srebrny szlak

jak pierwszy wiersz
odpłyńmy

po strunie gitary

do nieba
prowadzą
skrzydlate łódki

[iskierka]

ja bym to zmieniła tak


uciekliśmy z miasta
tańczymy wokół ognisk
płonie serce

zieleń w nas i ponad nami

[Ewa Włodek]

zew natury? Dosłownie - zachłyśnięcie się "plenerem" i w przenośni - zachłyśnięcie się miłością, spełnienim?

Pozdrawiam Semi, ciepło...
Ewa

[Gloinnen]

Najpierw, to się chciałam różnych rzeczy przyczepić.

Ale później stwierdziłam, że każdy właściwie element da się obronić, usprawiedliwić, a całość, choć z pozoru sprawia wrażenie lekko chaotyczne, zbudowana jest bardzo spójnie, przynajmniej jeśli chodzi o samo "utkanie semantyczne" wiersza.
Dobre przerzutnie.
I całość przemawia do mnie, jako zapis tęsknoty za naturą, za straconą Arkadią. Klimat z początku bukoliczny, ale z tekstu przebija smutek, gdyż przyroda i jej piękno to jedynie ukojenie w cierpieniu, jaki nosimy w sobie. Ono jest więc jednak potrzebne, inaczej nie docenilibyśmy spokoju, harmonii, wyciszenia...
Pointa nasuwa mi myśl o śmierci - czy ona jedyna może nam pomóc odzyskać wolność? A przecież wszystkimi zmysłami czujemy, że ona się nam należy, potrzebujemy jej, dlatego tak zachłannie chcemy karmić się, poić i oddychać przyrodą...

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

płonie serce łąki

to bym akurat zmienił, ale swoisty nerw wiersza
mi się podoba

[semiramida]

Dziękuję za to, że zaglądacie:))) s.

[Gajka]

krzyk napoi suche pola
będziemy się wołać
aż do krwi ........ supi

Mnie też się podoba

[SamoZuo]

uciekliśmy z miasta
tańczymy wokół ognisk
płonie serce łąki
zieleń w nas i ponad nami

Pierwsze skojarzenie:
Hipisi!


Drugie skojarzenie :
Zastanawiam sie, dlaczego jednak:

krzyk napoi suche pola
będziemy się wołać
aż do krwi

- cholera, to nie hipisi, czy to smobójcy?

trzecie - poeci?

jak pierwszy wiersz
odpłyńmy

po strunie gitary

do nieba
prowadzą
skrzydlate łódki

Bardzo interesująco, płynnie, pięknie technicznie napisane

Pozdrawiam

[emelly]

Znasz takiego francuskiego poetę, Eugene'a Guillevica? Reprezentant metafizycznego nurtu w XX-wiecznej poezji francuskiej, pisał bardzo ciekawe wiersze osadzone w podobnej stylistyce.

Bardzo mi się podoba Twój wiersz