Skrócona wersja poezji

[Marcin Sztelak]

Żałosne.

Groteskowy styl obnażania
w parku,
później wycinanie słów, jakby nie były materią,
a podobno na początku

był bełkot bez związku.
Jako i na koniec.
– rzekł wolnomyśliciel – nie do uwierzenia,
przecież jesteśmy nieśmiertelni

w swoich zaciszach, pomiędzy klawiaturą
i łóżkiem.
W ostatecznym rachunku zostaje
udana kremacja, piękny pogrzeb.

Gratulacje ostateczne, być może nawet lepsze
niż te z okazji ślubu, narodzin dziecka,
rozwodu. I innych przypadków

w sumie: ars poetica – patetyczne

nie,
ledwie smutne.

[iskierka]

a podobno na początku

był bełkot bez związku.

Fajny wiersz Marcinie, tylko jakbyś z tym coś zrobił
bo się za bardzo najeżdża

[Marcin Sztelak]

Iskierko to takie zamierzenie, przerzutnia do następnej zwrotki.

[iskierka]

aha

[anastazja]

Gratulacje ostateczne, być może nawet lepsze
niż te z okazji ślubu, narodzin dziecka,
rozwodu. I innych przypadków

A żebyś wiedział, coś w tym jest. Trzeba umrzeć, żeby docenili po śmierci.
Mądry wiersz Marcinie.

Pozdrawiam.

[ks-hp]

Świetny, wieloznaczny tekst. Oczywiście, motyw poezji, jej roli i podejścia do niej widać na pierwszy rzut oka (o ile ktoś czyta tytuły, ekhm). Ars poetica przywodzi na myśl ars moriendi, a przecież wiemy - śmierć teraz to tylko przeliczać na statystyki, zero w tym sztuki. Utarło się, że wielcy muszą umierać, by czytać ich w szkole, ewentualnie na parkowych ławkach. Pozdrawiam!

[Gloinnen]

Ja zinterpretuję przewrotnie - skróconą wersją poezji staje się w dzisiejszym świecie ludzkie życie. W ogóle w dzisiejszym świecie wszystko staje się "wersją skróconą", ze względu na wszechobecną i dominującą ideę funkcjonalności. Prowadzi ona do bezlitosnej eliminacji wszystkiego, co niezbędne. Punktem wyjścia do Twojej refleksji stały się rozważania literackie, a więc opisujesz twardą konieczność, narzuconą przez otoczenie, usuwania z poezji słów, obrazów, uznanych za bezwartościowe. Myślę, że metafora ta posiada swoje przełożenie egzystencjalne. Z rzeczywistości również wyrzuca się elementy, które nie są nieodzowne. Z życia człowieka - także. Postmodernistyczna współczesność opiera się na selekcji, która stanowi główną zasadę naszych czasów. Zasadę odnoszącą się do wszystkich dziedzin - od etyki, poprzez filozofię, estetykę, pragmatykę, aż do ekonomii. Można to zaobserwować śledząc przemiany w mentalności całych społeczeństw. Gospodarka oparta na wolnej amerykance (celowo używam określenia "wolna amerykanka") generuje ludzi - odpady, istnienia do niszczarki. Kasuje się poszczególne hasła z czegoś, co kiedyś nazywaliśmy hierarchią wartości. Problemy (jakiekolwiek) nie są rozwiązywane, lecz posyłane w niebyt. Dobrym przykładem są też reguły rządzące życiem zbiorowości wirtualnych.

Skrócona wersja (poezji, życia, świata, człowieczeństwa) jest użyteczna, doskonale dopasowana do bieżących potrzeb, elastyczna, łatwo poddaje się recyklingowi.

Dobry wiersz, jak zwykle u Ciebie. I prowadzi do ciekawych przemyśleń.

Pozdrawiam,


Glo.