Beduinka 4

[Gajka]

idę
szary czarczaf jak kir
okrywa świat
żar gorętszy niż piasek
wsypuje się pod skórę
stopami miażdżę pustynię
omdlewa ciało
a dusza lotna jak wiatr
przenika do kości

tutaj nie dotkną mnie ręce
uczucia zwiędną
szybciej niż figowce
zostanie tylko szelest
kiedyś na pewno się odnajdę
zanurzę w myślach
i pobiegnę boso
zostawiając ślad
wyżłobiony w bezkresie

Beduinie nie potrafię
z dłoni zbudować domu

18.09.2012

4==

[iskierka]

Ciekawy wiersz

[Ewa Włodek]

i pobiegnę boso
zostawiając ślad
wyżłobiony w bezkresie

to bardzo piękne i bardzo refleksyjne. jesteśmy energią, więc jako taka nie zanikamy, i krążymy w bezkresie...A czy z dłoni da się zbudować dom? Ktoś kiedyś powiedział: "uważaj, o czym marzysz, bo się spełni". Dobre - też...

Pozdrawiam ciepło...
Ewa

[Alek Osiński]

Żarliwy wiersz

kiedyś na pewno się odnajdę
zanurzę w myślach
i pobiegnę boso
zostawiając ślad
wyżłobiony w bezkresie

tę część może warto oddzielić jako osobną strofę?
no i bezkres - może samo - zostawię wyżłobiony śllad?

Niełatwo jest zrobić dom z dłoni, ale można zbudować chociaż daszek
przystawiając do czoła i patrząc w dal...