Jarzębinowo

[Pinokio]

nie zmyli mnie pęd jarzębiaka stary
z owłosionym owocem cierpko – słodkim
zdegustowana rozgryzam do pary
apetyt smakoszki lecz nie idiotki

baldachy zebrane w czerwone kiście
w kielichu wabią rubinową szatą
świntuszku – zdjąłeś z nas figowe liście,
to rozłóż na cząstki każdy mój atom

masuj powoli piersi opuszkami
jak korale jarzębiny i całuj
po wyżynie pragnień wędruj ustami
całą mnie sobą wypełnij, nie żałuj

weź trochę wonnych owocowych kulek
i wysyp, niech pokryją moje łono
potem językiem je wyzbieraj czule
i niech we mnie ich czerwienie zapłoną

[iskierka]

kosztuj razem ze mną

nie było by lepiej - kosztujmy razem?
i tak zimno w stopy- bez tego mi?

[Gloinnen]

stary pęd owłosiony

Lubieżnie już od samego początku...

wyzbieraj wszystkie lecz z tyłu dłonie

trzymaj wytrwale aż wszystkie zbierzesz

"wyzbieraj wszystkie/wszystkie zbierzesz"... - coś warto zrobić z tym powtórzeniem, bo psuje końcówkę.

Popracowałabym jeszcze nad rytmem. Gdyby zechciało Ci się dopracować i wyrównać metrum, wyszedłby wiersz biały (bez rymów, ale z zachowanym układem rytmicznym). Płynność wyszłaby mu na dobre.

Pozdrawiam,


Glo.