Fotografie

[Sede Vacante]

Pierwotna wersja:

Chłopczyk. Łąka. Bukiet mleczy mocno ściskany w rączce.
Uśmiech zdaje się mówić: To dla ciebie mamusiu.
PSTRYK.
Do rodzinnego albumu.

Po latach, w ciemnej ulicy, prętem w łeb.

Przypadkowego przechodnia.


Dziewczynka pośród rozrzuconych lalek.
Wołali: popatrz tutaj!
Nie patrzy, pochłonięta zabawą.
PSTRYK.


Ile za godzinę?
Trzy stówy, albo spierdalaj.

Przy trzepaku tłoczno.
Urwisy zwisają z poprzeczki wystawiając języki do aparatu.
Jeden z nich umrze na AIDS
w poczekalni dla ciekawych ludzi.
Drugi będzie generałem. Poprowadzi kontrofensywę. Tysiące zginą z jego rozkazu.
Trzeci wymyśli patent na święty spokój.
"To dla was rodacy".
Nieraz pęknie z dumy wymierzając butem cios w żebraków.



Wszyscy mamy swoje klasery.

Co się z nami dzieje,
gdy przestajemy być dziećmi?


Po poprawce:


Chłopczyk z bukietem mleczy mocno ściskanym w rączce.
To dla ciebie mamusiu.
PSTRYK.
Do rodzinnego albumu.

Po latach, w ciemnej ulicy, prętem w łeb.

Przypadkowego przechodnia.


Dziewczynka pośród rozrzuconych lalek.
Wołali: popatrz tutaj!
Nie patrzy, pochłonięta zabawą.
PSTRYK.


Ile za godzinę?
Trzy stówy, albo spierdalaj.


Przy trzepaku tłoczno.
Urwisy zwisają z poprzeczki wystawiając języki do aparatu.

Jeden z nich umrze na AIDS
w poczekalni dla ciekawych ludzi.
Drugi będzie generałem. Poprowadzi kontrofensywę. Tysiące zginą z jego rozkazu.
Trzeci wymyśli patent na święty spokój.
"To dla was rodacy".
Nieraz pęknie z dumy wymierzając butem cios w żebraków.



Wszyscy mamy swoje klasery.

[JuPit]

Dobre pytanie! Co się z nami dzieje? Odpowiedzi jest tyle ilu nas jest. Bardzo trudno ochronić dziecko w nas przed samym sobą. Jeśli to się komuś udaje jest szczęśliwy. Pozd. JuPit

[iskierka]

Zastanawia mnie ta część

Jeden z nich umrze na AIDS
na poczekalni dla ciekawych ludzi.

jak można umrzeć na poczekalni? chyba w poczekalni. Co?
albo się mylę?

[Sede Vacante]

Iskierko - dzięki

Mam wątpliwości co do wyliczanki "grzechów" - czy jest potrzebna?
Bo niby z wiersza wynika o co chodzi, ale jak jej nie ma, to ktoś może pomyśleć" Nieprawda! Ja jakoś nie zabijam!"
Dlatego chciałem wyliczyć, że nie tylko te najcięższe grzechy.

[Gloinnen]

"To dla was rodacy".
Nieraz pęknie z dumy wymierzając butem cios w żebraków.

Mordercy, złodzieje, gwałciciele,
hieny, bestie, psychole,
egoiści, damscy bokserzy, lichwiarze,
oportuniści, oszuści, hochsztaplerzy,
narkomani, alkoholicy, społeczne wyrzutki,
umysłowe kaleki,
nieprzystosowani,
zagubieni,
źli…

Co się z nami dzieje,
gdy przestajemy być dziećmi?

Te fragmenty osobiście bym wyrzuciła z wiersza.
Opisy konkretnych przypadków mówią same za siebie. Są dość oczywiste i wymowne same w sobie. Zaznaczone ustępy to jedynie tłumaczenie czytelnikowi jak krowie na rowie przesłania utworu. Według mnie całkowicie chybione. Po co? Wszystko jest powiedziane wcześniej, w historiach, które przedstawiasz, w tragediach poszczególnych dramatis personae.
Cała kaznodziejska otoczka, gdy objaśniasz, o czym jest tekst, tylko irytuje. Przynajmniej takie jest moje zdanie, bo nie lubię kazań w żadnej formie. W mojej opinii interpretacja zdarzeń, losów postaci, lirycznych sytuacji oraz doświadczeń, powinna należeć do czytelnika.

Pozdrawiam,


Glo.

[Sede Vacante]

Dzięki, ale po zastanowieniu, na razie zostawiam. Jeszcze będę myślał nad nim.

Usunąłem wyliczankę.
Resztę już pozostawię.

[Ewa Włodek]

Co się z nami dzieje,
gdy przestajemy być dziećmi?

jesli można coś rzec, Sede - to bym usunęła, ale to tylko moje skromne zdanie.
A wiersz - ma przesłanie, i owszem, owszem...

Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Sede Vacante]

Dzięki Ewo.
Zostawiam na razie, bo w ogóle nie wiem sam jak chcę go pozostawić ostatecznie.
Nie usuwam już więc nic na wszelki wypadek, ale wracam do niego co jakiś czas i jak już wymyślę coś, wtedy ewentualnie będę zmieniał.
Na razie mam z tym wierszem jeszcze taki zgryz, że nie wiem co z im dalej zrobić:)
Dzięki za odwiedziny.

[automatyczny krytyk]

jeden będzie tym drugi tamtym. wiersz niezadawalający. konieczne ponowne przemyślenie problemu.

automatyczny krytyk

[Marcin Sztelak]

No zgodzę się z tym powycinaniem domówień, jak dla mnie więcej fotografii mniej wyjaśnień.
Ale jak zwykle u ciebie mocny temat. I to zawsze w twoich na plus.

Pozdrawiam.