Pustoszenie

[Gloinnen]

Pustoszenie



*
Wiele we mnie szczelin. Powoli przesuwa się
czas; podchodzi krwią. Nie pomogła
chemia ani skalpel. Pozostało tylko obsesyjne
łączenie kamieni w słowa.



*
Układ planet i rzeczy niekorzystny.
W piachu ścieżki zadrżała skórka martwego
węża. Na niebie wysychają plejady.

Link do
niecodzienności.

Wyobraźnia podsuwa
jesienne zrównania przemilczeń z nocą.



*
Dłoń zawsze otwarta. Poza nawiasem.
Jedynie wschodni wiatr ryje w niej
powrotne szlaki.

Czekanie skurczyło się
do ciągu liczbowego. Krótko, treściwie
i nigdy więcej
zamiast nie do wiary.



____________________
Glo.

[Marcin Sztelak]

Smutny ten wiersz, szczególnie puenta, która w kontekście wcześniejszej zwrotki brzmi prawie że jak pożegnanie z wyobraźnią, niecodziennością.
Można by się zastanowić nad układanie kamieni - Układ planet.

Pozdrawiam.

[iskierka]

Smutny ten wiersz, ale bezbłędnie i pięknie

[Gloinnen]

Dzięki, Marcinie, za bystre oko. Zmieniłam.
Iskierko -

Glo.

[iskierka]

[Ewa Włodek]

ot, jak to przeżycia, rozmaite dotykające nas traumy, zawody, problemy pustoszą...Z czasem człowiek czuje, że stał się w jakimś sensie pusta skorupą...
Tak Cię czytam, Glo...

Pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa

[anastazja]

Wiele we mnie szczelin. Powoli przesuwa się
czas; podchodzi krwią

Znam to, piękna metafora Glo - weszłaś w moje szczeliny.

Pozdrawiam

[Sede Vacante]

oo i kolejny raz Glo. mnie mile zaskoczyła. Bo twoje wiersze Glo. z reguły dla mnie za trudne, a tutaj mamy znów dość przejrzyście napisany.
Baaardzo mi się podoba. Tragiczny, ale ja wole te kręte ścieżki, trudne tematy, smutek, niż radość.
Świetny dobór słów, wiersz ostrrrrrry. Atmosfera przygnębienia, niepokoju, ogromnej bezsilności, wspaniale oddana.
Co do interpretacji - dla mnie, jakby nagle wszystko straciło sens. Jakaś życiowa tragedia. Może choroba, może jakiś wyrok na siebie, lub bliskich. Coś nieuniknionego. Strach w oczekiwaniu na to sprawia, że cały świat się wali i wszędzie tylko mrok. Nic już nie jest takie samo, gdy wszystko przypomina zbliżającą się datę, okoliczność, sytuację.

Wiersz jak odliczanie, zegarowa bomba. Czuć duże napięcie, jakby zaraz miał pęknąć jakiś balon.

Smacznie z takim dramatyzmem. Bezpośrednim i szczypiącym w oczy, bez ogródek, ale pięknie obramowanym w słowa.

Rzadko komentuję ciebie, bo jak pisałem, jesteś dla mnie "za trudna", ale dziś - sama przyjemność.

[automatyczny krytyk]

wiersz poprawny. pracuj nad sobą a zajdziesz daleko.

[Gloinnen]

wiersz poprawny. pracuj nad sobą a zajdziesz daleko.

Robocopy zawsze mnie przerażały...

Wszystkim dziękuję za obecność i komentarze.


Glo.