w sam raz

[Jarek B]

podaj mi śmierć
jestem taki samotny

z łańcuchem złotym
wczoraj i dziś
na pustyni

serce
serce płacze

karawana
obok nas

ja już nie chcę pić

mieszasz
poza ciałem

najpiękniejsze marcinki
kwitną z moim nałogiem

[iskierka]

No ten już lepszy, ale usuń jedno serce, bo się kleją

[Jarek B]

...to może usuń swoje:)

[iskierka]

Nie mogę, bo jak je usunę to nie będę żyła

[Gloinnen]

mieszasz
poza ciałem

najpiękniejsze marcinki
kwitną z moim nałogiem

"poza ciałem mieszasz

z nałogiem
najpiękniejsze marcinki

kwitną"

Końcówka wiersza ma w sobie duży potencjał znaczeniotwórczy.
Warto jeszcze pokombinować z wersyfikacją, aby maksymalnie rozszerzyć przekaz. To moje subiektywne zdanie, lecz wydaje mi się, że można oderwane od siebie w wersji oryginalnej (lub bardzo luźno powiązane) myśli bardziej ze sobą "zaprzyjaźnić" semantycznie i językowo.

Pozdrawiam,


Glo.