Furda

[Marcin Sztelak]

Dla ciebie mogę być nawet diabłem,
bo się zdarzyło.

Mamy swoje za i przeciw, z reguły w normie,
na szerokim marginesie człowieczeństwo.
Kalendarze przechodzą w kierunku niepotrzebnych,
ładnie domykając bilanse.

Po jakimś czasie czujemy upływ przez palce,
lecz znaczniej łatwiej wierzyć w magiczną moc
czarnych kotów niż w podskórny rozpad.

Każda podróż ma swoją konkluzję, każde słowo
niedomówienie. To, czego pragniemy, naprawdę
pozostanie w półśnie, niepowołane do istnienia.

Przez ciągłą zmianę perspektyw sedno umyka
w międzywersy. W ostatecznym rozrachunku
wszystko przytrzaśnie okładka, ewentualnie
inne drewno.

Tobie dokończę banalniej – reszta jest prawdziwym
brakiem.

[iskierka]

Jest inny niż wszystkie Twoje teksty,
które czytałam do tej pory.
Jakiś mi bliższy. Nie mam mu nic do zarzucenia.
Jest ciekawy, skłania do refleksji,
a dobór słów jest, kurde, zachwycający.

[Gloinnen]

Iskierka zauważyła, że ten wiersz jest inny, i ja się z tym zgadzam. Skręciłeś bardzo ostro w abstrakcję. Dotychczas Twoja poetyka była bardzo dobrze zakotwiczona w realiach, w bezpośrednim otoczeniu peela, w namacalnym świecie przedmiotów, ludzi, faktów. Tutaj w zasadzie rezygnujesz niemal całkowicie z konkretów, z odniesień do tego, co materialne. Wiersz stał się bardziej filozoficznym i poetyckim esejem, ubranym w wersyfikację. Spostrzeżenia uderzająco trafne, ale trochę za mało tutaj liryzmu. Według mnie - ale to tylko moje subiektywne widzimisię, powinno się równoważyć refleksje meta-poetyckie niezbędnym ładunkiem obrazowania oddziałującego na zmysły. W przeciwnym wypadku wychodzi tekst - niewątpliwie interesujący, niebanalny - lecz nadmiernie intelektualny, suchy, chłodny, rudymentarny w swej metaforycznej warstwie. To nie jest jego wada. Ale ja w takich nie gustuję.

Z Twoich przemyśleń najbardziej trafiło do mnie:

Przez ciągłą zmianę perspektyw sedno umyka
w międzywersy.

Na tym chyba polega istota poezji. Żartobliwie można stwierdzić - na gonieniu króliczka. Im bardziej niejednoznaczny zdaje się świat, im więcej o nim wiemy, tym trudniej uchwycić to, co naprawdę chcemy przekazać z tych obserwacji - czytelnikowi. Zresztą - to działa w obie strony. Osoba obcująca z poezją widzi barwną mozaikę znaczeń, wciąż zmieniające się tonacje i skale. Z tej płynnej, ruchomej, nieustannie mieniącej się w padającym pod różnym kątem świetle układanki - właściwy sens, prawda, zawsze się wymyka.

Pozdrawiam,


Glo.

[Ewa Włodek]

Furda - staropolskie okreslenie na coś nieważnego, nieistotnego. Czyzby peel rzekł "furda" na to co mu w tak zwanym żcyiu nie wyszło? Tym bardziej, ze uznał to za niemożliwe do odwrócenia? Więc trzeba sie pogodzić? Tak czytam.

Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[ono]

Dla ciebie mogę być nawet diabłem,
bo się zdarzyło.

ja osobiście zrezygnowałbym z poczernionego

trochę mnie rażą w wierszu nieco poodrywane od siebie bezliryczne frazy - każda pasująca na rozwinięcie innego wiersza - ale skoro w tytule zaznaczyłeś , że to wszystko i tak nie jest ważne funta kłaków , więc...przestaję się czepiać


pozdrawiam

[anastazja]

Nawet, jeśli inny, od reszty wierszy, każdy, Twój, jest przemyślany, istotny.

Pozdrawiam Marcinie

[triste]

Czasami łatwiej dostrzegać to, czego nie chcemy. A może by tak powołać to, co w snach? Świetny wiersz. Pozdrawiam.