na moście d'Alma

[atoja]

odkąd tutaj jestem
widzę ciebie

w świetle reflektorów

wpatrzony w nurt Sekwany
chirurg bez tożsamości
z białą różą
w szczupłych palcach

odebrałeś rzece
tamtą dziewczynę o imieniu Joanna

gdy wszystko dawno przegrane
ukryci w podcieniach miasta
kochaliście łapczywie

w Szeherezadzie jej niski głos
opowiadał o miłości
takim jak ty
bez twarzy i adresu

tylko tobie lśniły jej oczy
w kolorze calvadosu

uwięziony w tamtej rzeczywistości
patrzyłeś w przyszłość dławiących się krwią

sześćdziesiąt lat później nie zdążyłeś

ostatnim gołębiem spod mostu
odfrunął oddech Diany

mnie pan nigdy nie widział
doktorze Ravic
jestem tylko dziewczyną z portu
cieniem ulicy

usiądźmy w barze przy moim stoliku
napijemy się razem calvadosu

a potem popatrzymy
jak na rozpostartych skrzydłach wróbelka
przysiadają gołębie

gdy gardłowym głosem
śpiewa tamtą piosenkę

i w ramionach zatrzyma nas Paryż

[iskierka]

Oh romantycznie mi się zrobiło, świetny wiersz. Tylko
wydaje mi się, że to są dwa wiersze i nie wiem dlaczego

[ono]

no i zapachniało liryzmem, pięknym śpiewem stęsknionej duszy - ogólnie zrobiło sie mile i ciepło.
lubię wiersze długie - szczególnie wtedy , gdy autor ma wiele do powiedzenia i prowadzi wiersz, gdzie każde słowo, każda fraza jest przemyślana

[atoja]

Oh romantycznie mi się zrobiło, świetny wiersz. Tylko
wydaje mi się, że to są dwa wiersze i nie wiem dlaczego

Och
dobrze Ci się wydaje Iskierko
bo to jest wiersz dwóch światów... a może trzech
dziękuję

Dodano -- 11 paź 2012, 16:24 --

no i zapachniało liryzmem, pięknym śpiewem stęsknionej duszy - ogólnie zrobiło sie mile i ciepło.
lubię wiersze długie - szczególnie wtedy , gdy autor ma wiele do powiedzenia i prowadzi wiersz, gdzie każde słowo, każda fraza jest przemyślana

Dziękuję Ci Paniladaco
za przychylne oko


Zwykle piszę krótkie wiersze

[anastazja]

A, miałam zacytować jedną, z najlepszych strof...wszystkie są cudne, wszystko przemyślane, dopieszczone, chce się tam być, nawet bez tego picia calvadosu

Bardzo mnie nęci Twój Paryż, atoja z ogromną przyjemnością.

Pozdrawiam.

[atoja]

A, miałam zacytować jedną, z najlepszych strof...wszystkie są cudne, wszystko przemyślane, dopieszczone, chce się tam być, nawet bez tego picia calvadosu

Bardzo mnie nęci Twój Paryż, atoja z ogromną przyjemnością.

Pozdrawiam.

dziękuję Ana
Mnie też wciąż nęci

[Ewa Włodek]

...milordzie, podejdź pan,
za oknem pada deszcz,
a u mnie komfort,
buty zdejmniesz, jeśli chcesz,
pan jeszcze nie znasz mnie,
ja pana dobrze znam,
że jestem dziwka - cóż -
niewiele w porcie dam... - tak, na ile dobrze pamiętam, śpiewała Edith...

Ech, przypomniałam sobie, czytając, a z dużą przyjemnością Cię poczytałam, Atojo...Nastrój - istotnie, calkiem Remarquowski, że tak rzeknę, a w dodoatku wzbogacony liryzmem i refleksyjnością...Cóż, i tacy ludzie bywaja, którzy sama swoja obecnością potrafią zachęcić do życioa nawet tych, co to już wejda na swoją barierę mostu, czy zasiądą przy najbardziej obskurnym stoliku w całym porcie...

Pozdrowieńka serdeczne...
Ewa

[atoja]

Ewo dziękuję
i cieszę się,że odczytałaś w moim wierszu to ,co chciałam powiedzieć,
bo nie dowierzałam myśli, aby przyjaciele - poeci z ósmego nie znali powieści E.M. Remarque'a ( znakomity- jeden z moich ulubionych pisarzy)
"Łuk Triumfalny"

śpiewający dzióbek dla Ciebie

http://www.youtube.com/watch?v=7vWL6nvDQUY

[Gloinnen]

Piękny wiersz. Może spodobał mi się przez mój sentyment do Paryża? A może jeszcze dzięki czemuś innemu? Widzę w nim nakładanie się czasoprzestrzennych perspektyw - pierwsze wrażenie Iskierki trafne. Ale takie przenikanie się wątków, historii - to jest coś, co bardzo lubię. I nielinearne uporządkowanie czasu, które pozwala opisać problem z wymykającego się konwencjom punktu widzenia. Jakbyśmy uczestniczyli równocześnie w kilku opowieściach, byli różnymi osobami... Świetna kompozycja.



Do całości też nie mam większych zastrzeżeń. Zapis niebanalny, nieprzekombinowany w żadną stronę, sugestywny, niepokojący, jednocześnie budzący jakieś podskórne tęsknoty. Swobodne posługiwanie się czymś, co nieładnie nazywa się "intertekstualnością". (Remarque, piosenki E. Piaf) to kolejny atut wiersza. Jest to nie tylko wędrówka po Paryżu, lecz także i po literaturze - ja bardzo takie zabiegi poetyckie lubię, tym bardziej, że dzięki nim podkreślasz wielowymiarowość tekstu.

Pozdrawiam,


Glo.

[atoja]

hej Glo
Ty wiesz ile takie słowa spod Twego pióra dla mnie znaczą ...
a ja wiem, że to także Ty uczyłaś mnie (i nadal to robisz - nie kadzę ) wyrażać to co pod korą tkwi


Dodano -- 24 maja 2013, 14:45 --

Widzę w nim nakładanie się czasoprzestrzennych perspektyw - pierwsze wrażenie Iskierki trafne. Ale takie przenikanie się wątków, historii - to jest coś, co bardzo lubię. I nielinearne uporządkowanie czasu, które pozwala opisać problem z wymykającego się konwencjom punktu widzenia. Jakbyśmy uczestniczyli równocześnie w kilku opowieściach, byli różnymi osobami...

odkopałam