skronie

[ks-hp]

Edykuły - żyją w nich bożki, ptaszęta wznoszące modły
wczesnym rankiem. Widzę, czego nie spotkałem. Milkną.

Opadamy; owoce zmian przeistaczają się, pragną być
świeże i dojrzałe. Przejrzałem

na oczy. Inny świat z identycznym językiem. Jakbym znał
różnice między ludźmi z terakoty a
wypaloną ziemią, po której zwykłem chodzić. Dzień,
w którym tłuczesz porcelanę, rozsypujesz
jemiołę, wsączasz krew w ziemię.

Później porozmawiamy o gęsiach osiadających
osobno, pyłach i rozrzuconym pierzu. Część mitu
będzie przemilczana -

dopóki nie zamieszkamy na antach dębu.

[iskierka]

Ładny ciekawy wiersz. Dobra puenta
czysto i pięknie się czytało

[Alek Osiński]

Coś dla mnie;)

Ten fragment najbardziej:

Przejrzałem

na oczy. Inny świat z identycznym językiem. Jakbym znał
różnice między ludźmi z terakoty a
wypaloną ziemią, po której zwykłem chodzić.

natomiast tutaj:

Dzień,
w którym tłuczesz porcelanę, rozsypujesz
jemiołę, wsączasz krew w ziemię.

zrezygnowałbym z drugiej ziemi, bo jest chwilę wcześniej,
czytam z zakończeniem frazy samo...

wsączasz krew.

Pozdrawiam:)