Zawsze winny ocet

[Alek Osiński]

Wczoraj sąsiad zamordował żonę
z pierwszego małżeństwa - i po co mu to było?
Pewnych rzeczy nie warto tłumaczyć - rzucił
na odchodne; już w kajdankach,
chyba myślał, że powinien się usprawiedliwić -
wariat.

*
Cierpnę w ciszy – zbyt łatwo przechodzący,
nasycony roztwór; kapryfolium
przypomina opowieści o dewiantach,
katach, którym śni się codziennie ta sama skarpetka,
(może po starszym bracie) truchło
egzotycznego motyla

między ręcznikami w walizce - Zbrodnia i kara;
nas dwoje, no i Jezus; dobrze,
że cło to pestka; zbyt wiele było już straceń,
chociaż wolisz myśleć, że zaginął,
jeszcze dzień dłużej, bardziej
trzeba milczeć.

*
Nasze syjamskie grzechy,
zrośnięte głowami,
budzą się na przemian;

pierwsza rano,
myślałem, że to coś,
rozum ci odjęło.

[Gloinnen]

Bardzo mi się podoba. Utrzymany w moim ulubionym stylu. Muszę przyznać, że masz niezwykle bogate słownictwo i oryginalne skojarzenia. A mimo to, wiersz nie sprawia wrażenia "udziwnionego na siłę". Może dlatego, że Twoja metaforyka jest jak rzeka - uch, porównanie dość kiczowate, ale ja to tak właśnie widzę - słowa, które wciskają się strumykami do różnych zakamarków umysłu wierszoczytacza, pobudzając najrozmaitsze znaczenia na pierwotnym, chyba jeszcze niezwerbalizowanym poziomie.

Najbardziej spodobała mi się druga część.

Tym niemniej za całość -

Pozdrawiam,


Glo.

[iskierka]

Bardzo mi się podoba ten wiersz za całość brawa

[anastazja]

Nasze syjamskie grzechy,
zrośnięte głowami,
budzą się na przemian;

Alku, niesamowity tekst, jesteś mistrzem słowa,.

[Ewa Włodek]

ocet - kawąsny smak życia. I aż się nieraz kwaśni w ustach robi, gdy człowiek "podumuje" te wszystkie swoje doświadczenia. Tak Cie - dużym skrócie, oczywiście, czytam, Alku. A to:

Nasze syjamskie grzechy,
zrośnięte głowami,
budzą się na przemian;

najbardziej do mnie przemówiło - wszak w konflikcie miedzy ludźmi bardzo rzadko jest tak, że winna jest wyłącznie jedna strona...

pozdrowieńka liczne...
Ewa

[Alek Osiński]

Emi, po jakie licho wyciągałaś tego starocia,
ja już o nim zapomniałem...

niemniej
dziękuję Paniom za spojrzenie

Kłaniam się nisko