uśmiercanie zabawek

[em_]

kto powiedział jej o Bogu
mogłaby ciągle wierzyć w sny rzeczy-ludzi
że igłą z nitką zaszyje się rany
na przykład rozpruty brzuszek
ale wywołano Go z wielkiej pustki
ucząc że nigdy nie jest winny

i wyszły na wierzch kość i białe oko
odtąd sen to tylko to z czego można się obudzić

kto przypomniał że kiedyś wszystko dało się naprawić
każdą krew zetrzeć rękawem
oddech choćby zmyślić
zanim zacznie roić się w głowie od obcych pytań
gdy pośród trocin nie można odszukać serca
ani niczego innego co dowodziłoby o życiu

zanim zrozumie się że nie ma czego naprawiać

kto przypomniał o cieple
kiedy już wiedziała że w końcu będzie zimne
zimne niedotykalne
pluszowe łapki

i że nie ma winnego

[Ewa Włodek]

peelka - ma "na sumieniu" jakies ewidentme krzywdy, wyrządzone ludziom, traktowanym jak zabawki - instrumentalnie. I wszystko byłoby fajnie, gdyby dalej nie miała świadomości, ze "tak nie można". Teraz - nie bardzo wie, co ma zrobić, żeby naprawić to, co zepsuła...
Tak czytam. Spodobał mi się ten kostium - czlowiek jak zabawka w ręku drugiego człowieka...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[Alek Osiński]

parę szczegółów można w sumie poprawić
np.

możliwe było

można było

ale to szczegóły.

W sumie b. interesujący wiersz
o jakże powszechnym poszukiwaniu winnego, a także samym nabywaniu
świadomości "winy" w zderzeniu z elementarnymi uczuciami, niezaspokojonymi
potrzebami.

temat równie ciekawy, co niezgłębiony;)
ale to jest moim zdaniem udana próba:)

[Gloinnen]

kto przypomniał jej że kiedyś możliwe było wszystko naprawić
każdą krew zetrzeć rękawem
a oddech choćby zmyślić
zanim zacznie roić się w głowie od obcych pytań

Dla mnie przenikliwy wiersz o zderzeniu twardej, bezlitosnej rzeczywistości z nabytymi jeszcze w dzieciństwie iluzjami.

Dzieci chroni się przed okrucieństwem życia. Buduje się dla nich bezpieczny, chciałoby się powiedzieć - pluszowy świat, gdzie zło, krzywda, cierpienie są czymś dalece umownym, fikcyjnym, a przede wszystkim, przemijającym. Ukochane zabawki się reperuje w nieskończoność, aby oszczędzić bólu związanego z utratą. Wyrządzone przez dziecko okrucieństwo traktuje się dość powierzchownie - jako niezręczność, będącą przywilejem wieku. W końcu - na wczesnym etapie rozwoju człowiek nie jest świadomy wagi swoich czynów. W świecie bajek, zabaw, książeczek - wszystkie problemy znajdują proste rozwiązanie. Przykrości się natychmiast wybacza. Łzy wysychają szybko. Dobro wygrywa w walce ze złem. Happy end następuje po każdym upadku.

Później przychodzi konfrontacja - już nie z zabawkami, już nie z bohaterami kreskówek i bajeczek, lecz z żywymi ludźmi, którzy noszą w sobie bardzo trudny potencjał własnych słabości. I okazuje się, że - jak w wierszu Leśmiana:

Nie każdy śmiech się zbudzić da!
Nie każda łza się da powtórzyć!

Czasu nie można cofnąć, pewne czyny i ich skutki są nieodwracalne, nie ma powrotu z pewnych życiowych meandrów. Choćby nie wiem, jak ciężko człowiek żałował. Prosty, dziecinny schemat "przeproś misia" nie działa. Cierpienie bowiem nie jest trocinami, wypełniającymi futerkowy korpusik. To niezmierzona otchłań. A granica między człowieczeństwem a tą otchłanią - jakże krucha...

Dobry wiersz. Składnia do wielu głębokich refleksji.

Z uwag technicznych - pomyślałabym, jak zredukować nadmiar "i" w tekście, zwłaszcza w pierwszej jego części.

Pozdrawiam,


Glo.

[em_]

Ewa, dzięki za poczytanie :-)

Alek, nie chciałam pisać - można było - bo jest już wcześniej - można -

Glo, analiza wiersza przez Ciebie - bezcenna :-)

[Gloinnen]

możliwe było wszystko naprawić

"wszystko się dało naprawić" - chyba nie powtarza się z niczym, więc może tak?

[em_]

O tak :-) już poprawiam

Dodano -- 22 lis 2012, 17:02 --

[Halszka55]

pięknie namalowany obraz słowem, życie

tak mam a za chwilę cerówka
a potem odległość pomiędzy kupnem
ja wolę być i dlatego szycie mi nie przeszkadza
a nawet się dokształcam pruciem by zszyć
nowe ze starym jakoś nie pasuje jak wino w bukłaku
smakuje niesamowicie im starsze pozostawając
w tym czym dojrzewało w towarzystwie piwnicy

....;-)==

[em_]

...dokształcam pruciem by zszyć - ha ha :-)
dzięki za poczytanie i komentarz

[anastazja]

kto przypomniał o cieple
kiedy już wiedziała że w końcu będzie zimne
zimne niedotykalne
pluszowe łapki

Mimo, zimnego tematu robi się ciepło em_ cieszy, że piszesz o tym, cenny wiersz.