Connecting people

[Gloinnen]

Coś się dzieje, przyjacielu, coś we mnie tańczy, coś śpiewa.
/H. Poświatowska



Przede wszystkim głos. Niesie tę jedną,
niepodważalną. Nie zmażę radością.
Musi dotrzeć. Rozplenić się w każdym
przydomowym ogródku.

Nauka delikatności. Rzeźbienie
w obsydianie. Cierpliwie prowadzisz
dłoń. Raz gniewnie, raz z uśmiechem.

Pamiętasz maj? Miasto zalane
ciepłem i zmieniające się
z godziny na godzinę
kawiarniane stoliki?

Teraz pozostał tylko most, jakże kruchy,
rozkołysany wiatrem. Pozwala przekroczyć
wszystkie linie. Nierównoległe. Szosy, rzeki, fronty.

Jedno zdanie wystarczy, aby
przywrócić właściwe proporcje.
Ja wolę umknąć poza. Widzę
przez palce maleńką ziemię, ramionami
rozgarniam gwiazdy.

Wiersze rodzą się i umierają
w naszym imieniu.

Wiesz jak odnaleźć.



____________________
Glo.

[Alek Osiński]

Ja wolę umknąć poza. Widzę
przez palce maleńką ziemię, ramionami
rozgarniam gwiazdy.

Bardzo ładnie Ci wśród tych gwiazd.

Myślę, że są takie chwile, uczucia, stany świadomości, kiedy człowiek
naprawdę potrafi się zbliżyć do poezji i myślę, że w takiej właśnie chwili
pisałaś ten wiersz.

Pozdrawiam serdecznie

[Gloinnen]

Dziękuję serdecznie za to, że czytasz.




Glo.

[em_]

Dlaczego tytuł obcojęzyczny, skoro wiersz po polsku?
Wg. mnie tekst dobry, napisany tak, że trzeba nad nim pomyśleć.
:-)

[Gloinnen]

Dlaczego tytuł obcojęzyczny, skoro wiersz po polsku?

To jest nawiązanie do pewnej reklamy... a przez to także i do określonego sposobu porozumiewania się ludzi.

[em_]

Skojarzyło mi się to, ale pomyślałam, że może chodzić o coś innego, dlatego moje zapytanie :-)

[witek kiejrys]

poza tytułem, ok.

[iskierka]

świetny wiersz, jak zawsze,
tytuł trochę dziwny, ale ja Glo nam
wytłumaczyła. To jest ok

[anastazja]

Widzę
przez palce maleńką ziemię, ramionami
rozgarniam gwiazdy.

Niebiański wers, ...widzę maleńką ziemię... jest nadzieja porozumienia, skoro peelka rozgarnia gwiazdy ramionami, widząc ziemię, w moim mniemaniu, owa ziemia to szansa, znak, na scalenie raz jeszcze związku.
Jeśli się mylę, popraw mnie.
Przyjemność wielka, czytać takie - Glo.

[coobus]

Wiersze kwitną jak kwiaty, albo jak chwasty. Można je zasuszyć między kartkami, odłożyć do szuflady. Nie wszystkie umierają. Temu też tego życzę