Szarość

[Gajka]

są dni beznadziejne
jak rdza wyglądają zza ram
nie okiełznasz szarości

splin wywija koziołki
głośno chichocze los
śmiech z nienawiścią się miesza
lecz przebaczasz

a potem słowo jak meteor
kaleczy odłamkiem świat
trwasz bo znowu jutro

może na szczęście

30.11.2012

[iskierka]

są dni beznadziejne
jak ruda rdza wyglądają zza ram

to prawda, Oj są

nie okiełznasz szarości

ja bym na tym poprzestała
jeśli chodzi o pierwszą strofę.

[Ewa Włodek]

beznadziejna sytuacja, Gajko! Sporo takich wokoło. Człowiek widzi, co jest wokół niego, w jego relacjach "nie tak", ale rzadkie "dobre chwile" jakby osłabiają bunt, nie pozwalają przeciąć wiezów, uwolnić się. Ech, aż mi się chce zacytować słowa pewnej Pani, mieszkającej w naszym sąsiedztwie przez jakieś 40 lat: "Owszem, bije mnie, i to jak, ale jak się wczoraj uśmiechnął..."


uśmiechy posyłam...
Ewa

[Gajka]

beznadziejna sytuacja, Gajko! Sporo takich wokoło. Człowiek widzi, co jest wokół niego, w jego relacjach "nie tak", ale rzadkie "dobre chwile" jakby osłabiają bunt, nie pozwalają przeciąć wiezów, uwolnić się. Ech, aż mi się chce zacytować słowa pewnej Pani, mieszkającej w naszym sąsiedztwie przez jakieś 40 lat: "Owszem, bije mnie, i to jak, ale jak się wczoraj uśmiechnął..."


uśmiechy posyłam...
Ewa

Ewunia
Racja ciągle na coś człowiek liczy a może jutro będzie lepiej . Mam w pracy dziewczynę , która przeżywa tortury a jednak broni swojego ukochanego. To miłość uzależnia od drugiego człowieka mimo obelg jakimi ją na co dzień faszeruje. Niestety przykre, lecz prawdziwe.

Dziękuję

[Alek Osiński]

może na szczęście

nie tylko może, a nawet na pewno

jutro zawsze jest lepiej, bo inaczej lepiej nie mówić

Pozdrawiam

[coobus]

Słowo jak spadająca gwiazda, nie kaleczy tak jak meteor, a więc na szczęście. Motywacja, żeby trwać. I żeby pisać.

[Gloinnen]

W wierszu odnalazłam wiele bliskich mi treści. "Szarość" może oznaczać bardzo wiele. Pod pokrywką zwykłego rozumienia tego słowa - egzystencjalna szarość - kryje się wiele niuansów - nuda, zmęczenie, jałowość, przygnębienie, samotność. Emocje wyrwane z ich prawdziwych znaczeń...

są dni beznadziejne
jak rdza wyglądają zza ram
nie okiełznasz szarości
ogarnia człowieka

Zaczyna się bardzo dobrze. Chociaż popieram uwagę iskierki - "ogarnia człowieka" - jest zbędnym dopowiedzeniem w wierszu.

Szarość wydaje się tutaj wrogą, złowieszczą siłą, która zawłaszcza sobie ludzką psyche. Depresja? Rozczarowanie? To "wyglądanie zza ram" skojarzyło mi się ze starym, splamionym lustrem. Lustrem codzienności, w którym widzimy znienawidzone obrazy - siebie i swojego otoczenia.

splin wywija koziołki
głośno chichocze los
śmiech z nienawiścią się miesza
lecz przebaczasz

Świetnie oddana huśtawka nastrojów: melancholia, rozgoryczenie, poczucie upokorzenia (przez szyderstwa losu)... I cudowny dualizm człowieka - bo z jednej strony mamy właśnie ten upiorny chichot, z drugiej - przebaczenie. Jest ono jedną z najpiękniejszych rzeczy, daną człowiekowi - zdolność do proszenia o wybaczenie i wybaczania - ponieważ w ten sposób można naprawdę wnieść światło w przytłaczającą ciemność.

a potem słowo jak meteor
kaleczy odłamkiem świat
trwasz bo znowu jutro

może na szczęście

Piękna metaforyka. Pomyślałam sobie o jakimś uwikłaniu, zaplątaniu człowieka, który jest straszliwie rozdarty. Dualizm odczuć, emocji, myśli - miotanie się od ściany do ściany, od ran i skaleczeń do prób ich opatrywania i ratowania tego, co jeszcze warto ocalić.

Może opisujesz jakiś stan emocjonalny bliski depresji? schizofrenii? psychozy?

Świetny wiersz.

Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

a potem słowo jak meteor
kaleczy odłamkiem świat
trwasz bo znowu jutro

może na szczęście

bardzo ładna strofka